0
0
11 mei, moederdag. Ik ben ’s avonds gaan eten met mijn ouders en mijn grootmoeder, ineens twee te vieren moeders in een klap dus. Het viel me op dat het een nog aangenamer familiaal onderonsje was dan anders. Om een of andere reden had het iets extra.
Dat was ook wel het geval in feite. Goed een uur voor we in het restaurant aankwamen had ik namelijk op mijn smartphone een mail zien binnenkomen met volgende mededeling:
This is to advise that you have been granted a Working Holiday Visa, Subclass 417, on 12 May 2014.
Mijn visum voor Australië is dus in orde. Het heeft me net geen 300 euro gekost. Ik wist het toen zeker: de knoop is doorgehakt, ik kan naar Australië en ik ga naar Australië. Vermoedelijk in de loop van september vertrek ik. Ben ik dan in mijn hoofd nu al afscheid aan het nemen van België en van mijn dierbaren hier waardoor dat etentje plezanter was dan het cliché familiefeest-waar-je-als-kind-nooit-naar-uitkeek? Het kan, ik weet het niet.
Ik weet alleen dat ik me goed voel. De Australiëdroom wordt – als alles goed gaat – eindelijk werkelijkheid.
Average Rating