0
0
Geachte heer De Wever,
Beste Bart,
Uw quote is intussen genoegzaam bekend: “Met een goed CV vind je hoe dan ook werk”.
Uit de context gerukt? Waarschijnlijk. Media gedragen zich maar wat graag als aasgieren bij dergelijke uitspraken van vooraanstaande politici. Die media krijgen nu een veeg uit de pan, maar u wijzigt uw uitspraak in elk geval niet, u lijkt liever die media te viseren. U nuanceert de quote wel een klein beetje door te stellen dat “3 jaar werk zoeken” niet goed staat op een CV. Dat is uiteraard de logica zelve, maar brengt ons geen stap verder.
Uw collega Siegfried Bracke bevestigde uw uitspraak ook nog eens deze ochtend: “Iemand met een goed CV vindt gemakkelijk werk”. Meer zelfs, dat is voor dhr. Bracke de werkelijkheid. Ik zeg jullie: dat is ze niet.
De weggelaten context waarover u het hebt gaat onder andere over de rol hierin van de overheid: “Het is aan de overheid om mensen aan een goed CV te helpen, met begeleiding en activering.” Ook dit blijkt in praktijk niet het geval te zijn en vooral onvoldoende te zijn.
En daar wringen mijn schoenen.
Werkzoekend
Mijn situatie? Bachelordiploma behaald in 2008 en dan geluk gehad. Ik kreeg meteen een job aangeboden bij het bedrijf waar ik tijdens mijn opleiding ook mijn stage had gedaan: een van de Departementen binnen de Vlaamse overheid. Een vervangingscontract van een jaar dat ik met beide handen heb gegrepen. Toen dat contract afliep zocht men iemand om ondersteuning te bieden bij de organisatie van enkele evenementen binnen het Belgische voorzitterschap van de Raad van de Europese Unie. Mij werd letterlijk gezegd dat ik die job op basis van mijn CV niet zou krijgen mocht men mij niet kennen. Maar men kende mij, ik had me al doende bewezen, en tekende dat contract van anderhalf jaar. Tot op heden de beste job die ik al heb gedaan in mijn nog jonge carrière. Toen dat contract in 2011 echter afliep werd ik voor het eerst werkzoekend.
Werkzoekend. Niet werkloos. Ik heb intussen een afkeer voor die laatste term. Het aura van ‘werkloos’ zit intussen vol met de woorden ‘hij wil niet werken’. Zum kotzen. Ik wilde wél werken. Ik héb gesolliciteerd. Alleen kreeg ik op mijn CV en motivatiebrief zelden een antwoord. Uiteindelijk kon ik 3 keer op gesprek gaan bij een bedrijf. Voor de eerste vacature haalde ik de tweede ronde. Bij de tweede vacature kreeg ik de job, maar dat hoorde ik pas de dag nadat ik mijn contract had getekend voor die derde job. Ik keerde zo na een jaar werkzoekendheid (see what I did there) terug naar mijn vroegere werkgever, een leuk toeval.
Tijdens die zoektocht naar een nieuwe job kon ik dus slechts 3 keer op gesprek, maar die gesprekken liepen dan ook wel goed. Wie mij de kans gaf, die was – globaal bekeken – best wel tevreden. Maar het was wel duidelijk dat ik er met mijn CV alleen zeker niet zou komen. Er is meer nodig dan een goed CV.
Veel meer
Ik ging bijna wekelijks op zoek naar manieren om mijn kandidaturen te verbeteren. De brief anders opstellen, de lay-out van mijn CV veranderen, de ene keer wél een foto op mijn CV plaatsen en de andere keer niet. Alle details werden bekeken, herbekeken en aangepast. Uiteindelijk heb ik nu nog steeds het gevoel – ook al is het 3 jaar geleden – dat ik een jaar van mijn leven weggegooid heb. Ik ging er – net zoals u, zo lijkt – van uit dat een goed CV met diploma’s en werkervaringen mij wel vrij snel aan ander werk zou helpen. Niets bleek minder waar.
Omdat ik nog steeds op zoek ben naar een nieuwe uitdaging, nam ik begin dit jaar een halve dag verlof om het er met iemand over te hebben. Mijn ganse profiel werd herbekeken. Aan mijn CV werd nog het minste gewijzigd. Een andere term hier, een kleine lay-outwijziging daar. Meer was het niet.
Mijn sollicitatiebrieven werden echter helemaal omgegooid. Wat bleek? Ik had vacatureberichten niet goed geanalyseerd en mijn brieven te algemeen gehouden, te weinig inspelend op wat de werkgevers zochten. Dju, had ik dat eerder geweten..
Ook mijn online profilering werd herbekeken. Op LinkedIN bijvoorbeeld kreeg ik de tip actiever te zijn, meer kernwoorden te gebruiken, enkele jobomschrijvingen lichtjes aan te passen (zonder te liegen uiteraard), mijn tagline te veranderen, noem maar op. Sindsdien krijg ik er op geregelde basis berichten van mensen die in dezelfde sector actief zijn en contact willen leggen. We kunnen elkaar mogelijk versterken. Dju, had ik dat eerder geweten..
Sinds die namiddag heb ik nog 3 maal gesolliciteerd, weliswaar – en een belangrijke nuance – voor jobs als vrijwilliger op enkele grote evenementen (want ik wíl werken en ervaring opdoen). Twee maal kreeg ik een mail dat ik de job had, de derde maal hoorde ik tijdens het gesprek dat ik “perfect beantwoordde aan het profiel dat ze zochten”. Drie op drie dus. Het verschil tussen goede begeleiding en.. geen begeleiding.
Overheid
Tips voor de opmaak van een CV, die kan je overal vinden. Op jobbeurzen bijvoorbeeld kan je je CV laten screenen. Alleen: daar blijft het bij en dat is verre van voldoende. Tips voor een goede motivatiebrief of hoe je een vacaturebericht moet lezen, dat krijg je niet. Hetzelfde voor tips over hoe je een nuttig netwerk kan bouwen: erg nuttig, maar niet aanwezig.
Wanneer u het hebt over de overheid die werkzoekenden moet begeleiden, dan wijst u naar de VDAB lijkt mij. U hebt gelijk, daar zou de VDAB moeten voor dienen. Echter, voor mij was het een noodzakelijk kwaad want behalve dat het ingeschreven zijn bij de VDAB een voorwaarde is om een werkzoekendheidsuitkering te verkrijgen heb ik er niets aan gehad.
Ik heb een diploma sportmanagement, ik heb ambities in (sport)eventmanagement, ik spreek Nederlands, Frans, Engels en een beetje Duits en ik zou graag in het buitenland gaan werken. Bij de VDAB – en bij interimkantoren evenzeer – werd dit geregistreerd als een zoektocht naar een job als “administratief bediende”, ongeacht de sector, ongeacht de plaats.
Ik kreeg vacatureberichten doorgestuurd voor weegbrugbediende. Of ook voor ‘magazijnier met kennis Pools’. Ik kan ze u tonen, ze staan nog steeds mooi opgeslagen in mijn mailbox. Ik heb die weggelachen. In uw ogen komt dit dan waarschijnlijk over als ware ik niet werkwillend maar integendeel. Ik wilde heel graag terug werken. Alleen spreek ik geen jota Pools en heb ik ook andere ambities dan – met alle respect voor zij die het doen – een job als weegbrugbediende.
Dat de VDAB moet begeleiden, ok, maar ze doen dat niet op maat van de werkzoekende. U hebt al begrepen dat ze geen rekening hielden met mijn profiel, noch met mijn ambities. Hell, ze hebben mijn cv niet eens gelezen aangezien ze dachten dat ik Pools spreek.
Passies
Overal slingeren tegenwoordig quotes rond onze hoofden die ons aanmoedigen om onze dromen na te jagen, ambitieus te zijn, vol te gaan voor wat we willen. Dat kunnen we niet met enkel een goed CV. Écht niet.
Wie aan een job wil geraken moet weten wat hij/zij wil, daar begint het al mee en dat is niet altijd evident als pas afgestudeerde. Ik ben er nu zelf bijna 29 en weet het nog altijd niet met zekerheid.
Wie ons begeleidt moet aandacht hebben voor onze profielen. Échte aandacht.
Wij zelf moeten niet alleen een goed cv hebben, maar ook weten wat een potentiële werkgever nu eigenlijk bedoelt met zijn vacaturebericht zodat we onze motivatiebrieven daaraan kunnen aanpassen.
Tot slot moeten we gestimuleerd worden om te gaan netwerken. U weet ongetwijfeld ook hoe belangrijk dit is. Waarom worden initiatieven zoals dat van Youngprozzz.com (of voor de sportwereld de meetups van Sportcareers.be) hiertoe niet aangemoedigd? Kende u die zelfs al? Ga ze eens bekijken aub, ik ben er enkel positief over.
Pas op, ik geef toe, de jeugd van tegenwoordig (zoals dat dan heet) is geen makkelijke generatie. We zijn best wel kieskeurig.
We willen absoluut werken, maar dan vooral die job doen die we graag doen. We hebben geen zin om 40 jaar met een lang gezicht te gaan werken en van zondagnamiddag al te zitten hopen dat het snel weer vrijdagavond is. Als we een job doen die we graag doen, dan wordt iedereen daar beter van. Wij zijn zelf gelukkiger, onze werkgever zal meer inzet zien en bijgevolg ook meer resultaten en onze collega’s zullen geen brompot naast zich zitten hebben. Droom gerust even weg naar een situatie waarin iedereen zijn job graag doet. Beeld je in hoe plezant het zou zijn om hier te leven en hoe onze economie zou boomen.
Laat ons toe zo zindelijk te zijn en speel hierop in. Met gepaste begeleiding en sturing. Rond het uitbouwen van een netwerk, rond het lezen van vacatures, rond het solliciteren in het algemeen.
Veel beter toch dan ons een goed CV te laten opmaken en ons verder aan ons lot over te laten zodat we uiteindelijk uit pure wanhoop dan maar met tegenzin de eerste de beste job aanvaarden? Zo gooi je een ganse generatie met het badwater weg.
Ik denk dat we het eens zijn over de begeleiding, over de rol die een overheidsbedrijf als de VDAB zou kunnen spelen als het wat mee zou zijn met haar tijd. Maar dat een CV voldoende is om aan een job te geraken, dat is echt wel niet het geval.
Dit was een lang bericht, waarvoor mijn excuses, maar het moest me toch van het hart.
Met vriendelijke groeten,
Cédric
Average Rating