0
0
Op 22 juni 2014, gaven Kevin De Bruyne en Romelu Lukaku de aftrap van de wedstrijd in Maracanã tussen de Rode Duivels en Rusland. Een wedstrijd die moeizaam met het kleinste verschil zou worden gewonnen na een doelpunt van Divock Origi. Vandaag zijn we bijna twee jaar verder een staan we voor de aftrap van de Europese voetbalhoogmis: het EK Voetbal. Onze Duivels hebben nu meer internationale ervaring dan toen in Brazilië, moeten geen tegenstanders van het kaliber Argentinië of Brazilië missen en hebben geen jetlag te verwerken gezien Frankrijk toch net iets dichter bij huis is dan Brazilië. Gaan we echter beter doen? Ik betwijfel het.
Laat me maar meteen met de deur in huis vallen: ik heb geen vertrouwen in bondscoach Marc Wilmots. Erger zelfs, ik blijf erbij dat het verlengen van diens contract als bondscoach tot en met het WK 2018 nog voor het WK 2014 op gang was getrapt één van de grootste blunders is in de geschiedenis van ons nationale voetbal. Met de prestaties die ‘das Kampfschwein’ als trainer van de nationale ploeg heeft voorgelegd is het verbazend te noemen dat hij het langer dan zes maanden heeft volgehouden. Op het WK in Brazilië waren de prestaties al niet om over naar huis te schrijven. Bij de eerste wedstrijd, in Belo Horizonte tegen Algerije, werden de Rode Duivels uitgefloten door de Braziliaanse supporters wegens het gebrek aan voetbal. Bleef de bal iets te lang in of tussen de achterste linies heen en weer gaan, dan begon het gefluit. Geloof me maar, ik was erbij.
Nu bijna twee jaar later moeten we vaststellen dat onze bondscoach aan de vooravond van het EK nog altijd niet goed weet hoe de ploeg op te stellen. Kevin De Bruyne wordt nu eens centraal geposteerd, dan eens op links, blijkbaar volgende keer op rechts, want out of the blue eens KDB met Eden Hazard switchen is nu ook een optie. Gewoon even kijken hoe Manchester City van De Bruyne een godenkind maakte was voor de gemiddelde voetbaltrainer al genoeg geweest om te weten hoe je hem het beste uitspeelt, maar Marc Wilmots weet het nog altijd niet.
Natuurlijk, het zit hem ook niet mee met die geblesseerden in de verdediging. Sowieso, zelfs al was iedereen fit, zorgt het gebrek aan degelijke flankverdedigers ervoor dat je genoopt bent om je beste centrale duo op de flanken te gaan posteren. Alderweireld (rechtsachter) en Vertonghen (linksachter) bewezen in het net voorbije seizoen bij Tottenham een ijzersterk koppel te vormen centraal achterin. Zij verhuizen dan bij de nationale basiself naar de flanken zodat Kompany en ofwel Vermaelen ofwel Lombaerts de centrale posities zouden kunnen overnemen. Kompany mist het WK echter door blessure, Vermaelen heeft amper matchritme en Lombaerts… ook zo’n blunder van Wilmots. Lombaerts raakte licht geblesseerd, Wilmots riep een vervanger op, maar degradeerde Lombaerts tot luxe-invaller voor het geval er een centrale man zou uitvallen. Met als gevolg dat Nicolas nu het EK mist ten voordele van B-spelers als Denayer en Kabasele, ook al is hij intussen terug fit. Let er trouwens op hoe Wilmots aanhaalt dat Lombaerts al vijf weken niet speelde.. Goeien bal, Marc. Gewoon Kabasele als 24e man houden in plaats van hem meteen in de definitieve selectie te steken, had betekend dat Lombaerts erbij kon zijn. Begrijpe wie kan.
En dan heb ik het nog niet over het feit dat Wilmots meer dan waarschijnlijk op het middenveld vertrouwen zal geven aan Witsel en Fellaini, terwijl geen van beiden de voorkeur zou mogen krijgen op Nainggolan en Dembele. Over de diepe spits kan je dan ook nog discussiëren. Wilmots vindt meer dan waarschijnlijk Lukaku eerste keuze – en dat is niet onbegrijpelijk voor alle duidelijkheid – maar persoonlijk zou ik toch altijd voor Batshuayi of Origi kiezen op die positie. Lukaku of eventueel Benteke kan je dan nog inbrengen om iets te gaan forceren indien nodig. Zoals Lukaku dat voortreffelijk deed tegen de Verenigde Staten op het WK.
Het is frappant dat Wilmots het allemaal nog altijd niet lijkt te weten. En dat hij tactisch minder is dan zijn eigen spelers. Of zoals de heren Hugo Borst en Henk Spaan het vandaag in De Standaard zeggen:
Spaan: ‘Hugo, meestal heeft een coach ideeën die zijn spelers niet kunnen uitvoeren. De Belgen hebben een coach die de ideeën van zijn spelers niet kan volgen.’
Borst: ‘En nu? Wat te doen tegen Italië in de wetenschap dat je de laatste zeven wedstrijden de nul niet hebt gehouden?’
Spaan: ‘Wat vind je van bidden? Op de knieën met de rozenkrans? Hoewel: stel dat de Italianen ook bidden. Wie vindt er dan gehoor?’
Of zoals een journalist van Eurosport zegt:
“The problem, though, is that Wilmots evidently doesn’t look at it in the same way. In his time as manager, Belgium have been a team who are less than the sum of their sensational individual parts. It is a greater obstacle to their chance at glory than any opposition side – unless Wilmots is building to something no-one else sees, or is willing to change. The only thing building right now is the fear that the wrong manager could waste a golden generation. Belgium are just so frustratingly flat in a way they shouldn’t be. They just don’t spark or flow in the way a team of such fine ability should, and there are head-scratching decisions right through the team.” – Miguel Delaney, Eurosport, 08.06.2016.
Ik hou eveneens mijn hart vast voor die eerste match tegen Italië. Marc Wilmots en veel van mijn collega-supporters van de Rode Duivels wanen zich sterk voor het tornooi van de oogst dat dit EK moet worden, want we werden toch groepswinnaar.. en we staan (stonden intussen) nummer 1 op de wereldvoetbalranglijst van de FIFA. Neem serieuze korrels zout alstublieft. We werden zonder goed voetbal groepswinnaar in een groep waar je in theorie van elke tegenstander de betere moet zijn. We haalden 1 op 6 tegen het Wales van Gareth Bale en 4 op 6 tegen Bosnië dat zich niet wist te kwalificeren. We wonnen onze groep uiteindelijk dankzij een zege van Bosnië tegen Wales. Die eerste plaats op de FIFA-wereldranglijst is al even dubieus. Vergelijk gewoon met de Europese voetbalranking die UEFA opmaakt en waar België maar net de top-10 haalt.. De gulden middenweg zal realistischer zijn lijkt me. Top-10 van de wereld, top-5 in Europa? Misschien.
Ik geef toe, ik ben erg pessimistisch en vrees voor een afgang van België op het WK. Meer dan de achtste finales zie ik ons niet halen, ook al zijn er mogelijkheden en zou dit België eigenlijk moeten kunnen dromen van een plaats in de halve finales.
In een groep met Italië, Zweden en Ierland lijkt de laatste plaats voor de Ieren te zullen worden waardoor België blij mag zijn dat niet alleen de top twee per groep maar ook de beste derdes zich kwalificeren. In theorie moet België zelfs groepswinnaar worden, maar behalve winst tegen het land van de Guinness verwacht ik eigenlijk niet meer dan één behaald puntje. In de openingswedstrijd tegen Italië zie ik het huidige België al niet winnen. België slikte in de jongste zeven wedstrijden steevast een tegengoal, zelfs tegen dwergstaat Andorra. Tegen Finland werd een gelijkspel uit de brand gesleept in de laatste minuut, tegen Noorwegen werd met de hakken over de sloot gewonnen. Eén tegengoal tegen de Nerazzurri betekent een gegarandeerd verlies, vrees ik, want hun ploeg is niet afhankelijk van één speler (zoals pakweg Zweden en in mindere mate Portugal en Wales) en het blijft natuurlijk Italië: een tornooiploeg pur sang die het catenaccio uitvond.
Daarna volgt dan wankel eerherstel tegen Ierland. Ik zou er nu al geld op inzetten dat dat de mooiste wedstrijd wordt uit de drie Belgische groepswedstrijden. Voor de sfeer alleen al, herinner u Spanje-Ierland op het EK van vier jaar geleden. Bent u ook al de tekst van ‘Fields of Athenry‘ aan het instuderen? Nu goed, die wedstrijd moet absoluut gewonnen worden en dat zie ik ook gebeuren. Openen met een pijnlijk verlies tegen Italië en twintig keer de vraag hoe dit kon gebeuren nadat in november nog een onderling oefenduel met 3-1 werd gewonnen. Daarna eerherstel en hernieuwde hoop met winst tegen Ierland. En dan Zweden..
Het Zweden van Zlatan Ibrahimovic. In deze wedstrijd zou ik kost wat kost toch centraal met het duo Alderweireld-Vertonghen spelen. Die flankverdediging, die laat je dan maar even over aan jongens als Meunier en Jordan Lukaku, als het echt niet anders kan. Tegen de technisch meest virtuoze aanvaller van het EK heb je je beste verdedigers nodig. Ik zou trouwens geneigd zijn te zeggen dat het lam leggen van Zlatan voldoende zou moeten kunnen zijn gezien de rest van de Blagult toch minder is dan onze Rode Duivels. Valt Zlatan echter lam te leggen? Hij is een garantie op een geniale flits en zal zich meer dan ooit willen tonen nu Zweden eerherstel zoekt voor haar laatste plaats en uitschakeling in groep D van het vorige EK. Ik verwacht dus dat hij, Zlatan sowieso scoort tegen de Belgen, tegen iedereen eigenlijk, en dan is het maar de vraag wat de Rode Duivels daar tegenover kunnen zetten. Een tactische meesterzet van onze coach? Ik durf het te betwijfelen.
Pas op, naar eigen zeggen heeft Marc Wilmots tactisch niets meer te leren.
“Wat anderen denken, interesseert me niet. Tactisch heb ik niks meer te leren. Ik heb genoeg gezien en meegemaakt. Iedereen mag zijn mening hebben, maar als ik niet competent zou zijn, zouden we nu al geen vier jaar succes hebben.” – Marc Wilmots, Sporza, 23.05.2016.
Ongetwijfeld heeft ons tactisch genie dus al een plannetje klaar voor het geval Zlatan zijn duivels ontbindt of Italië op voorsprong komt. Het is namelijk hijzelf die dergelijke zaken bedwingt door zijn geniale ingeving een wissel door te voeren. Of zo begrijp ik deze volgende quote toch.
“Als ik zie met welk karakter we ons steeds terug in de wedstrijden knokken, dan heb ik geen problemen met de tegendoelpunten”, klinkt het bij onze bondscoach. “Zowel tegen Zwitserland als tegen Finland komen we achter, maar we knokken wel terug. Dat heeft veel te maken met het feit dat onze invallers het verschil kunnen maken. Dat is geen toeval, maar al vier jaar een constante. Onze bank is een wapen. Van zodra ik mijn invallers inbreng, brengen zij een surplus.” – HLN.be, 05.06.2016.
Let op de “ik” in die laatste zin. Eigen lof stinkt blijkbaar niet. Pas op, die ene inbreng van Lukaku tegen de Verenigde Staten was inderdaad niet slecht, maar laat ons niet vergeten dat België in de daarop volgende ronde tegen Argentinië ook had kunnen winnen mits een visie, een tactiek en een systeem.
Soit. Om terug te komen op het komende EK.. Ik verwacht dat België tweede in de groep na een 4 op 9. Net gebuisd, maar gedelibereerd. Hierna volgt dan een zestiende finale tegen meer dan waarschijnlijk Portugal. In tegenstelling tot Zweden is Portugal wel méér dan een one-man-show. Of neen, de show blijft bij één man – Cristiano – maar de rest van de ploeg is zeker ook niet min. Portugal is een stapje hoger dan Zweden dus, maar als je op het WK eigenlijk Lionel Messi en Argentinië had kunnen afstoppen, dan zou je dat nu met Portugal eigenlijk moeten kunnen doen. Ik zie het echter niet gebeuren.
Op die manier worden de zestiende finales al meteen het eindstation voor de Rode Duivels vrees ik, waarbij ik geneigd ben te zeggen dat dit komt door het gebrek aan een bondscoach met visie.
Jammer. Doodjammer zelfs. Want als Belg hoopte ik eigenlijk dat we éindelijk eens iets zouden kunnen voorstellen op het internationale toneel.
Hopelijk zit ik ernaast.
Hopelijk zit ik er VER naast zelfs.
Average Rating