0
0
Vorige zaterdag kwam ik dus terug aan daar waar het allemaal begon, in Sydney. Na twee weken langs de Oostkust was het nu tijd om de focus te verleggen en de terugkeer voor te bereiden. Terug naar België, terug naar huis, terug naar de familie. Blij om iedereen terug te zien, maar toch ook ontgoocheld dat het allemaal bijna voorbij is. Het zorgde er ook voor – merk ik zelf – dat ik de voorbije twee weken minder kon genieten van de trip langs de Oostkust. Het was een erg mooie trip, maar ik haalde er zeker niet het maximale uit. Er had meer in gezeten, maar het besef dat mijn avontuur ‘Down Under’ er bijna op zit zorgde er toch voor dat mijn maximaal haalbare ‘genieten’ lager lag dan pakweg acht maanden geleden.
Anyway, terug in Sydney dus en vrijdagavond ineens bij wijze van afsluiter van de Oostkusttrip nog gaan eten met Eva, Greta, Laura, Megan en Christopher. De volgende dag bleven naast mezelf enkel nog Eva, Chloe, Georgia, Greta, Nicole en Rose in Sydney over van de mensen waarmee ik de Topdecktrip had afgemaakt. Aan allen had ik laten weten dat Darling Harbour elke zaterdag het decor vormt van een vuurwerk om 21u. Zelf zou ik er zeker naartoe gaan, kwestie van nog een laatste keer vuurwerk te zien in Sydney alvorens naar huis terug te keren. Uiteindelijk stelden zowel ikzelf als de anderen die interesse hadden om het vuurwerk te zien vast dat het deze zaterdag én volgende zaterdag niet doorging doordat deze weken in Darling Harbour de jaarlijkse ‘Sydney International Boat Show‘ plaats vond. Geen vuurwerk dus, best wel ontgoochelend. Maar goed, de plezierbootjes zagen er ook niet slecht uit… Had ik maar het budget voor een bootje…
Vanaf zondag was ik dan terug alleen in Sydney. Alleen voor de laatste dagen in Australië die wel goed gevuld waren. Te beginnen met een tripje naar het Olympische Park van Sydney diezelfde zondag. In de plaatselijke ‘AllPhones Arena’ zou ik gaan kijken naar ‘Clarkson, Hammond and May Live’, de opvolger van ‘TopGear Live’ maar niet meer zo hetend sinds Clarkson bij de BBC ontslagen werd en TopGear bijgevolg niet meer met dezelfde drie presentatoren zou bestaan. Na even de mooie McLaren in de inkomhal van het stadion te begapen, ging ik de tribunes in waar muziek van Pearl Jam en andere rockgrootheden me omarmde. De show zelf was typisch TopGear.. Excuseer, typisch Clarkson, Hammond and May. Een rugbywedstrijd met auto’s, een race tussen een auto met captain Slow aan het stuur en hockeyspeelster Anna Flanagan, dergelijke zaken. Dat alles gekruid met de altijd aanwezige grappige commentaren, conversaties en reacties uiteraard. Blij dit eens te hebben bijgewoond, maar anderzijds was het ook wel minder dan ik door de kostprijs van het toegangsticket had verwacht.
De volgende dagen spendeerde ik nog met wat rondwandelen in Sydney voor de laatste foto’s van het Opera House, de Harbour Bridge, de Boat Show, et cetera, maar ook door nog eens langs te gaan bij het Australisch Olympisch Comité waar ik begin jullie een spontane sollicitatie had gedropt. Even hun recruitment manager spreken zat er jammer genoeg wel niet in. Sindsdien verlegde ik mijn focus naar mijn terugkeer en dan vooral naar het aankopen van souvenirs voor familie. Eén adres daarvoor: Paddy’s market.
Deze voormiddag werden de laatste aangekocht en nu is het stilaan tijd om af te sluiten en richting luchthaven te trekken. Via Dubai en London terug naar België.
Bedankt, Australië. U was en bent fantastisch.
Maar… wat nu?
Average Rating