0
0
Gisteren had ik eindelijk wat tijd om mij te gaan registreren bij Medicare, gelegen in North Sydney, aan de andere kant van de beroemde haven. Bovenstaande foto is van daar genomen en het zicht van daaruit op de Harbour Bridge en het Opera House vind ik toch wel mooier in feite. Wanneer je namelijk gewoon voor het Opera House staat, dan is het niet eens zo indrukwekkend of speciaal. Je moet het echt anders gaan bekijken. Vergelijk het desnoods met het Christusbeeld in Rio. Toen ik daar stond boven op Corcovado, dan vond ik het niet het wereldwonder waarvoor het wordt aangeschreven. Bekijk je het echter vanuit Rio stad, aan de voet van Corcovado, dan is het dat al een pak meer. Het Opera House moet je ook op een ander moment (zie verder) of vanuit een andere hoek (zoals vanuit North Sydney) zien dus.
Anyway, de bijna voorbije week was anders dan de eerste twee weken, op meerdere vlakken. Vooral dan omdat ik er sinds eergisteren terug ietwat alleen voor sta. Voor het eerst sinds ik in Sydney voet aan grond zette ben ik volledig op mezelf aangewezen. Geen erg, vooraf dacht ik sowieso dat ik alleen door Australië zou reizen. Doch als je al van bij het begin mensen leert kennen en met hen een band schept doordat jullie in dezelfde situatie zitten (alleen reizend ver weg van huis), samen uitgaat, samen eet, samen surft, samen Sydney verkent en zo, dan is het toch maar raar om er plots alleen voor te staan.
Eergisteren waren Leni en Dominik de laatsten waarvan ik afscheid nam, voor ze zich zouden gaan klaarmaken om naar Melbourne te vertrekken. De laatste twee avonden met hen waren wel uitermate gezellig. Maandag ging ik met hen en Jana naar de Opera Bar naast het Opera House, waar Michael Saracino (een Canadese singer-songwriter en kamergenoot van Leni) voor de muzikale achtergrondnoten zou zorgen die avond. Dat deed hij zo goed dat ‘The Five Kebabs’ volmondig meezongen. “The Five Kebabs?”, vraagt u? Dat zijn Jana, Leni en mezelf. Wandelend keuvelen met Leni over het feit dat zij vaak zingt en misschien wel zou thuishoren in een karaokebar, over dat Conor voor haar zou zingen en over dat ik zelf ooit muziek speelde, leidde tot een “we should start a band”-momentje waarbij we wel besloten dat Jana als zangeres een beter idee zou zijn dan wij twee. De naam ‘The Five Kebabs’ komt van het willekeurig noemen van een nummer en het passeren bij een kebabverkoper… Zo gaat dat dan. Ons aan Opera Bar opgenomen ‘Wonderwall’-meezingmomentje bespaar ik jullie wel. Ik wil geen gehoorschade berokkenen.
Anyway, een uitermate gezellige avond was het zo maandag en het moet gezegd: Circular Quay (met het Opera House en de Harbour Bridge) is een pak, maar écht een pák mooier ’s nachts dan overdag. Plots is het Opera House wél een verdomd mooi bouwwerk. Voor de mannen die een (potentiële) vriendin op date willen meenemen lijkt me de Opera Bar ook ideaal trouwens: een tikkeltje duurder, maar erg romantisch in het avondlijke donker.
Dinsdagavond – de laatste avond samen – gingen we bij supermarkt Coles langs voor het avondeten. Dat namen we dan mee naar Darling Harbour om daar op de houten trappen op te eten. Ik kan u bij deze verzekeren dat die stukken brood met Nutella een verdomd goede keuze waren. Mijn eerste Nutella in meer dan twee weken tijd trouwens! We sloten af met het delen van een pot Ben&Jerry’s. Ja, wees maar jaloers, ja!
Woensdag moest ik dan afscheid nemen van de Duitsers en dat was wat vergelijkbaar met Brazilië, meer bepaald toen het afscheid van Gabi en Kristof: moeilijk. Sindsdien heb ik me vooral gefocust op alles geregeld krijgen. De registratie bij Medicare, het in orde brengen van mijn bankzaken, informatie gaan inwinnen bij Taxback, bij UltimateOz langsgaan om mijn komende weken te plannen, een overnachtingsplaats zoeken voor dit weekend (want Bounce was volzet) en het appartement reserveren voor Kerst en Oudejaar.
Ja, we hebben een appartement! Op het betalen van de boeking na is die deal volledig rond. Van 22 december tot 5 januari verblijf ik dus terug in Sydney, samen met Joy, Leni, Axel, Fabian, Nick en misschien ook Audrey en Blandine. Het wordt ongetwijfeld een blij weerzien en een spetterend jaareinde! Kerst en Oudejaar in de Australische zomer vieren, daar kijk ik zó hard naar uit!
Tot het zo ver is echter, moet ik weg uit Sydney en wat anders gaan doen. Het is iets wat zo veel mensen ons in het begin zeiden: “Maak dat je zo snel mogelijk uit Sydney weg bent”. Ik begreep toen niet goed waarom, maar intussen wel. Sydney doet me denken aan London en in feite heb je het hier toch wel vrij snel gezien. Pas op, ik heb hier nog wel vrij veel op mijn bucket list (St.-Mary’s Cathedral, het Australiëmuseum, Taronga Zoo, Madame Tussaud’s, …), maar na de ervaringen op Base camp en het Surf camp moet ik weg uit de stad. Sydney is Australië niet, het is een grootstad. Ik wil het echte Australië leren kennen. Dat Opera House, dat heb ik intussen ook wel al genoeg gezien.
Vandaar: tijd voor een andere blik op Australië. Zoals ik eerder al zei (denk ik), is het verkennen van de Oostkust iets wat ik pas in april-mei zal doen en mijn plannen om te werken zijn ook gewijzigd. Nu heb ik daar nog geen zin in. Eerst reizen tot eind dit jaar en dan tussen januari en april werken, dát is nu het plan. Wat ik nu zal doen van reizen? Wel, als alles goed gaat leg ik vandaag of morgen alles vast voor een reis door het red centre. Ik vertrek maandagavond per vliegtuig naar Darwin, centraal in het Noorden van Oz. Daar blijf ik eerst een weekje om dan op maandag 17 november te beginnen aan een reis terug naar het Zuiden.
Eerst Kakadu National Park bezoeken (nabij Darwin), dan doorreizen richting Alice Springs en Uluru. Van daaruit gaat het dan verder naar Adelaide en via de Great Ocean Road naar Melbourne. Op 5 december zou ik in Melbourne aankomen om daar dan Joy, Leni, Dominik en wie weet nog anderen terug te zien. Enkele dagen in Melbourne blijven doe ik dan ook natuurlijk en daarna gaan we samen terug naar Sydney om er Kerst en Oudejaar te vieren. Klinkt goed? ’t Zal wel zijn!
Dit weekend, voor mijn vertrek naar Darwin, wordt nog even rusten denk ik. Morgen of overmorgen wil ik wel nog de Blue Mountains in trekken en zondagavond het concert van Ed Kowalczyk hier in Sydney meepikken, maar verder hou ik het rustig. De voorbije avonden werd het telkens vrij laat – doch plezant uiteraard – en wat slaap inhalen is toch wel nodig.
Dat uitgangsleven hier in Sydney was trouwens erg plezant, al zie ik me dat nu niet in mijn eentje gaan doen nog dit weekend. In ‘Sidebar’ waren we het meest, ‘The Scary Canary’ was de beste toen we de Party Bus namen, in ‘Strike Bar’ ben ik met Leni en Dominik nog (gratis!) gaan poolen enkele dagen geleden, ‘Bar Century’ is dan weer erg goedkoop (maar zo stinkend dat je er echt niet lang wil blijven), maar ‘Ivy’ gisterenavond spande de kroon. Mocht je een top-3 willen, dan staat ‘Sidebar‘ op drie want je brengt er beter oordopjes mee gezien de muziek hier soms echt wel iets té luid staat. ‘The Scary Canary‘ zou dan de tweede plaats innemen want daar heb ik de beste herinneringen aan. De muziek was er goed, de DJ evenzeer, de PartyBus-avond was in het geheel erg gezellig. Op één staat dan dus ‘Ivy‘, sinds ik er gisterenavond was met Bounce-kamergenoten Celine, Stéphanie, Sjoerd en Wes. Op donderdagavonden is de toegang er gratis en dat laat zich wel voelen aan de drukte, maar toch, wat een toplocatie. Zeker eens daar gaan feesten als je in Sydney bent! Ik acht de kans erg groot dat we daar eind december met z’n allen nog eens zullen belanden…
Oh ja, waar ik verblijf tot maandag? In ‘YHA Sydney Central‘. Ik ben er een uurtje geleden aangekomen en de eerste indruk is niet denderend. Pas op, het valt best wel mee in vergelijking met verhalen die ik van anderen hoorde over hun hostels en YHA is toch wel gekend als het om hostels gaat. Aan ‘WakeUp’ en ‘Bounce’ kan dit echter lang niet tippen. Ok, er is hier heel beperkte gratis wifi, maar er zijn amper stopcontacten in de kamers, enkel de lobby oogt netjes, de kamers zijn klein alsook de lockers en ook de toiletten zijn de minst propere tot nu toe. Doch, in het algemeen beschouwd is het allemaal nog wel degelijk, maar als ik terug een hostel zoek in Sydney, dan zullen WakeUp en Bounce toch wel steeds mijn eerste keuzes zijn!
Tot zover de update voor deze week! Mogelijk volgt er nog eentje maandag voor ik naar Darwin vertrek, maar afhankelijk van de internetverbindingen op mijn tocht door de Outback wordt het dan mogelijk windstil tot eind november.. I’ll keep you posted!
Average Rating