0
0
Ok, nu zijn er toch eens twee dagen tussen de vorige en de huidige blog, maar gisteren was het gewoon te laat om er nog aan te beginnen. Bij deze dus een uitgebreid verslag van twee dagen in plaats van één. Dagen waarin zowel de Copa als de Copacabana centraal staan..
Gisteren kregen de DeVillage-medewerkers namelijk voor het eerst een dagje vrijaf. De Nederlanders die eerst op de Oranjecamping in Sao Paulo al hadden gewerkt en ons dan ook nog kwamen helpen, die hadden hun verlofdag eerder deze week al gekregen en moesten dus blijven. Ons besluit voor de verlofdag was snel gemaakt: op naar Rio!
Het vertrekken gebeurde wel pas rond 10u30, want eerst bleek de wifi er terug te zijn, maar dan moest die wel voor elk toestel individueel eerst worden ingesteld. Even aanschuiven dus, met zowel smartphone en tablet, en dan wachten tot het ook bij de anderen in orde was. Daarna richting Copacabana dus, met de bus. Een rit van iets meer dan anderhalf uur die ons bracht naar een zijstraat van een van de beroemdste stranden ter wereld.
Voor zo’n 10 reais (+/- 3,3 euro) aten we aan een kiosk een burger met frieten en een cola, waarna we verder trokken richting het Fifa Fan Fest: Een afgesloten stuk strand met uiteraard de obligate stands van WK-sponsors en een groot scherm waar duizenden supporters verzamelden om de wedstrijd te bekijken. In dit geval: Spanje – Nederland. De supporters leken vooral uit Argentijnen te bestaan, al waren er ook een pak Australiërs die zich al klaar maakten voor hun duel tegen Chili.
Spanje-Holland werd voor mij een heuse domper als Spanjesupporter want ‘La Roja’ werd ingemaakt. Al moet gezegd: die eerste goal van RVP was ab-so-lute wereldklasse.
Soit, na de match gingen we terug naar buiten en verzamelden daar. Wanneer ik dan naar het toilet ging en dat – in alle ontgoocheling van de wedstrijd – vergat te melden bij de anderen, raakte ik de groep kwijt en was ik gedurende twee uur op mezelf aangewezen. Op zich niets erg natuurlijk, ik heb 4-5 keer de Copacabana afgewandeld, inclusief zijstraatjes, en dat had ook wel zijn charme. Het was subliem om supporters van allerlei landen samen te zien feesten en plezier maken. We werden aangesproken door Argentijnen en anderen die België als revelatie van het tornooi zien. Zelfs Spanjaarden en Nederlanders gingen na de wedstrijd gewoon samen vieren. Heerlijk toch?
Daarna vond ik een deel van de Belgen terug aan het een voor de gelegenheid tot ‘Budweiser hotel by Pestana’ omgedoopt.. hotel. We gingen terug aan een kiosk zitten tot de lokroep van het beachsoccerveld te luid werd. Schoenen uit, kousen uit, shotten maar! Enkele Bosniërs zagen dat ook wel zitten en we maakten er een heuse interland van. Een match die België won uiteraard, met iets van 4-2 of 5-2. De blauwe plekken op de voeten, die neem ik er maar ineens bij. Strandvoetballen op Copacabana tijdens het WK Voetbal tussen 22u30 en 23u30 ’s avonds, het kan ineens ook weer van de bucket list.
Rond twee uur waren we terug op de camping en was het tijd om te gaan slapen. Een korte nacht, na een erg plezante minitrip at the Copacabana.
Vandaag was het terug werken geblazen, maar gezien de grootste werken afgerond zijn, was het nog vrij chill. Hier een taakje, daar een klusje, geen probleem. Vanavond gaan enkele net aangekomen Belgische gasten naar Copacabana om er Engeland-Italië op groot scherm te bekijken. Enkele van de Belgen mogen mee en zijn al vertrokken. De overblijvers zien in vanavond een uitgelezen kans om op de lappen te gaan in… Lapa. Dat blijkt zo ongeveer de Overpoort van Rio te zijn, maar evenzeer onveilig (naar het schijnt). Ik twijfel nog om mee te gaan. Uitgaan om te zuipen, nooit mijn ding geweest. Geef mij dan maar een avond zoals gisteren: wat chillen aan een tafeltje, wat shotten op het strand. Vanavond blijf ik dan ook op de camping denk ik. Wat slaap inhalen na de korte vorige nacht, dat lijkt me een goed plan.
Average Rating