0
0
Zoals gezegd in de vorige blog die ik schreef over mijn tijd hier in Oz, nam ik op 7 januari afscheid van de laatste lokale vrienden hier. Voor zover ik weet, zijn er slechts twee die nog in of in de buurt van Sydney verblijven. Conor werkt nu voor UltimateOz, terwijl Bram verhuisde naar een appartement in Cronulla Beach om te gaan surfen en kitesurfen. Hij werkt ook aan een blogwebsite trouwens, dus wie weet belandt een van zijn verhalen ook nog in het ‘Groener Gras‘ gedeelte van mijn site.
Soit. Ik bevind me nog steeds in Sydney en heb het volledig gehad met deze stad intussen. Ik ben hier nu reeds twaalf dagen alleen en alles wat ik in die tijd gedaan heb is in de bibliotheek zitten op zoek naar een job. Sorry, ik lieg, ik ging ook kijken naar twee wedstrijden van de AFC Asian Cup en ik heb de namiddag van die tweede wedstrijd gespendeerd met Lotte, een Nederlandse die ik vorig jaar in Brazilië leerde kennen en die nu door Nieuw-Zeeland en Australië rondreist. Ze was voor twee-drie dagen in Sydney en we hebben dus even bijgepraat. Verder ging ik vorige vrijdag ook kijken naar de film ‘American Sniper’. Een aanrader, met een sterke acteerprestatie van Bradley Cooper. Verbaast me niet dat deze film genomineerd werd voor zes Oscars!
Los van dit alles leef ik echter in de bibliotheek voorlopig en ergens voelt het alsof ik terug mijn Belgische weekendse levenstijl opgepikt heb: uitslapen in de voormiddag en dan de rest van de tijd achter het laptopscherm spenderen. Niet waarvoor ik naar Australië ben gekomen, verre van. Ik mis het sociale leven, de fun, het reizen. Waarom ik dan werk zoek, vraag je je af? Waarom ik mijn tijd verdoe in de bibliotheek in plaats van rond te reizen zoals anderen?
Wel, als ik gedurende drie maanden aan een stuk bij een werkgever of gedurende 88 dagen in totaal bij verschillende werkgevers ‘specifiek’ werk verricht, dan kan ik mijn visum voor Australië met een jaar laten verlengen. Dat hoeft nu wel niet stante pede te gebeuren, het moet gewoon voor eind augustus aangezien mijn jaar onbetaald verlof bij mijn Belgische werkgever begin september ten einde komt. Dus ik heb nog ongeveer zeven maanden om mijn 88 dagen of drie maanden werk af te ronden. Tijd genoeg dus, maar hoe sneller ik dit achter de rug heb, hoe liever, want hoe dichter ik bij mijn deadline kom, hoe moeilijker het wordt om aan een job te geraken en hoe groter de kans wordt dat ik tevreden zal moeten zijn met “het eerste het beste”, wat dan vaak een onderbetaalde job of vrijwilligerswerk zou betekenen. En laat ons wel wezen, als ik dan toch zo’n job doe, dan kan ik er ook maar voor betaald worden hé. Om daarna nog wat meer budget te hebben om te reizen!
Wat het echter moeilijk maakt is (1) dat het ‘specifiek’ werk moet zijn, (2) dat alle backpackers dezelfde jobs zoeken daardoor, (3) dat het hier blijkbaar zomervakantie is voor de scholen en ook jobstudenten dergelijke jobs doen en (4) dat ik vrij dom bezig ben.
Met “specifiek werk” bedoelt men werk binnen een van deze sectoren: (1) veeteelt en plantenteelt, (2) visserij, (3) landbouw en bebossing, (4) bouw of (5) mijnbouw.
Ik voel er niet echt iets voor om in mijnen of in de bouwsector te gaan werken, geen van beide lijken me ook de gezondste opties. Het liefst van al zou ik ergens op een boerderij, een wijngaard of een plantage gaan werken. Fruit plukken/inpakken, druiven plukken, bomen planten, algemeen farmwork zoals hekkens herstellen en dieren verzorgen, zo’n dingen. Lijkt me echt wel een leuke ervaring!
Aangezien dergelijke jobs je een extra visumjaar kunnen opleveren, zijn vele backpackers hiernaar op zoek, wat het aantal vacatures natuurlijk beperkt. Vooral nu, aangezien velen te veel geld hebben uitgegeven met de eindejaarsfeesten en willen bijverdienen. Echter, zoals ik al zei, ik ben zelf ook vrij dom bezig eigenlijk..
Het jaarbegin is altijd een erg levendige periode in dit gedeelte van Australia met een pak evenementen in Sydney en Melbourne. In die laatste begint vandaag de Australian Open, met voorsprong mijn favoriete tennistornooi van het jaar, terwijl ze volgende maand ook nog de Melbourne F1 Grand Prix organiseren. In Sydney is op dit moment dan weer het Sydney Festival aan de gang, is er eind deze maand het Future Music Festival en dan zijn er nog een pak zaken die ik vergeet. Verder is er uiteraard nog steeds de AFC Asian Cup, komt de Cricket World Cup eraan, is er de concertreeks van de Foo Fighters (in Sydney op 26 February) en op 26 januari ook nog de Australische nationale feestdag.
Het zorgt er allemaal voor dat ik het mezelf moeilijk maak door hier in de regio (New South Wales) te willen blijven, liefst met makkelijke toegang via openbaar vervoer tot Sydney, Canberra en misschien ook Melbourne. Canberra omdat ik daar naartoe wil voor ANZAC Day op 25 april, terwijl Melbourne in feite optioneel is aangezien ik – als alles goed gaat en ik mijn 2e visum verkrijg – daar ook volgend jaar nog naartoe kan voor de Aussie Open en de Formule 1 race.
Op die manier zit ik nu dus al twaalf dagen werk te zoeken. Vrij stom in feite. Als ik de finale van de AFC Asian Cup mis.. Dat is gewoon een voetbalmatch, toch? Als ik het concert van de Foo Fighters mis.. Dat is ook “maar” een optreden, toch? Maar toch wil ik die om en of andere reden niet missen.
Het zou mogelijk een pak makkelijker zijn om een job te vinden elders in Australia, in het westen bijvoorbeeld, aangezien minder backpackers daar een job zoeken en er bijgevolg meer kans is op een langduriger contract. Echter, ik twijfel, ik blijf onzeker, ik weet het niet.
Ik denk te veel na en dat is niet goed. Ik haat het. Wanneer ik te veel nadenk, dan word ik te negatief. Het bezorgt me altijd een slecht gevoel.
Het feit dat al mijn vrienden hier aan het reizen zijn maakt het er ook niet makkelijker op. Zij amuseren zich, terwijl ik me compleet nutteloos voel, mijn tijd weggooiend in deze bibliotheek. Ik heb nog niets gezien van het Sydney Festival, heb niet meer het reisgevoel gehad sinds ik mijn twee weken Melbourne, ik slaagde er zelfs in om de lancering van ‘Fast4 Tennis‘ hier in Sydney te missen.
“Alleen” zijn hier in Sydney, dag in dag uit in de bibliotheek zittend, hopend op die ene job, terwijl ik mij op andere momenten steendood verveel, het zorgt ervoor dat ik te veel ga nadenken. Het doet me me zelfs denken dat ik amper iets heb gedaan hier in Australië, dat mijn negentiendaagse door de Outback en het Northern Territory en mijn vijfdaagse surfkamp het enige waren wat de moeite waard was. Is nochtans niet zo, er was zo veel meer. Melbourne, Sydney en Darwin waren evenzeer top. Net als die vele mensen die ik intussen al ontmoette. Ik ben echter al veel te lang in Sydney en denk veel te veel na.
Het is zoals met die voetballer die de bal krijgt en alleen op doel af gaat. Hij bevindt zich tussen verdediging en doelman en gaat alleen op die laatste af. Hij heeft tijd en begint na te denken. De bal door de benen van de doelman trappen? Proberen te lobben? Langs de doelman trappen? De goalie dribbelen? De bal lobben? Als hij te veel nadenkt, dan verneukt hij de kans. De mooiste doelpunten in het voetbal worden gemaakt zonder nadenken, als ware het een reflex. Alleen op doel af gaan en tijd hebben om na te denken over wat je zal doen, dat heb ik altijd het moeilijkste aspect gevonden van een aanvallend ingestelde speler.
Ik heb op die manier kansen gemist toen ik voetbalde in België, maar ik herinner me ook die ene wedstrijd met KSK Vlamertinge tegen Beselare. Ik viel in en toen gebeurde exact zoiets in de 85e minuut van de wedstrijd. Onze nummer 10 stak de bal door, ik glipte door de buitenspelval, kwam alleen voor de doelman. Ik begon na te denken maar had gelukkig net geen tijd genoeg om te lang na te denken. Met buitenkantje rechts trapte ik de bal langs de rechterzijde van de doelman. We wonnen alsnog met 1-0.
Ik hoop dat mijn huidige te veel nadenken ook een positief resultaat zal hebben want ik moet echt weg uit deze stad. Ik ben het beu van stil te staan (of beter: te zitten) en te wachten. Twaalf dagen weggegooid al, hopelijk niet veel meer dan dat. Ik wil werken! (En daarna terug reizen natuurlijk, duh!)
Average Rating