0
0
Eindelijk nog eens tijd gevonden voor een round-up van de voorbije dagen. Die voorbije dagen gaan dan over 27 december tot nu. Twee weken om op terug te blikken, niet zo makkelijk. Gelukkig heb ik mijn dagelijkse notities! Over het vieren van de jaarovergang hier in Sydney zal ik het niet meer hebben, dat deed ik in de vorige blog al.
Intussen is mijn stem helemaal terug trouwens, al blijft er nog een beetje keelpijn en hoest ik nog veel, vooral ’s nachts. Ambetant, wetende dat ik in een hostel slaap en vijf kamergenoten heb. Ik hoop dat ik hen niet te veel uit hun slaap hou met mijn gehoest..
Anyway, ik had deze blog de titel ‘friends’ kunnen geven en dat zou niet eens zo ver gezocht zijn geweest. Ik had het er eerder al eens over in een andere blog, maar het is opmerkelijk hoe snel je banden smeedt met mensen wanneer je als backpacker rondtrekt. Het leukste voor mij was ook dat ik rond de jaarwisseling een meerderheid heb teruggezien van de mensen die ik hier in Australië had leren kennen in de voorbije twee maanden.
In het appartement verbleef ik met Elena, Joy, Leni, Axel, Fabian en Nick. Elena had ik in Melbourne leren kennen, de anderen in mijn allereerste – door UltimateOz georganiseerde – week hier in Australië. De twee weken in het appartement focusten vooral op Kerst en Oudejaar uiteraard. Zaken die we vierden op de party boat of met de ‘Secret Santa’ in het appartement. Ook Alex, Tim, Conor, Vicki, Ben en Scott zagen we zo terug. Allen ook reeds gekend van die eerste UltimateOz-week en van mijn tweede week in Australië: surf camp! Wie ik niet terugzag van die eerste week waren Audrey, Blandine, Mathilde en Pierre. De eerste twee waren de Oostkust aan het afreizen, de laatste twee verblijven bij een gastgezin om hun Engels te verbeteren.
De volgende grote groep mensen die ik in AustralIë had leren kennen waren de reisgenoten op de Topdeck-tour door het Northern Territory en de Outback (cf blogs: 1, 2, 3). Aimee, Dani, Emanuelle, Saskia, Meghan, Nay, Samantha, Yurina, Dean, Florent, Jae, Jason, Stefan en gidsen Scott, Shorty en Squatter. Saskia had een Facebookgroep gemaakt om in contact te kunnen blijven en foto’s te delen, wat gelukkig ook gelukt is én wat resulteerde in het idee om elkaar terug te zien in Sydney. Diegenen van ons die op 2 januari in Sydney waren, die gingen allen samen eten. Op die manier lunchte ik die dag met Aimee, Dani, Emanuelle en Saskia. Anderen konden niet in Sydney aanwezig zijn. Plezant om iedereen terug te zien, plezant om reisverhalen en reistips te delen en simpelweg supergezellig in zijn geheel. Dani en Manue deden ons verlangen naar de Oostkust (zowel, Aimee, Saskia als ikzelf willen dat nog doen), Saskia vertelde over haar vijfdaagse wandeling langs de Great Ocean Road (sounds good, al verkies ik mogelijk nog steeds het fietstraject..), terwijl ze samen met Aimee ook nog de Jenolan en Wombeyan caves aanraadde. Ik besef dat ik hier nog een heleboel te zien heb hier in Australië, waarschijnlijk meer dan nog mogelijk is voor het aflopen van mijn visum.. Oh ja, dit keer kreeg ik wél een afscheidsknuffel van Aimee (voor mocht iemand zich dat afvragen) en hoogstwaarschijnlijk zie ik haar ook terug in Canberra op/rond ANZAC Day (25 april).
Is there anything better than that moment where you are just walking around and you realise you’re smiling? 🙂 #HappyTimes #LoveAustralia
— Cédric (@Cedrinho) January 2, 2015
En dan was er nog ‘team Melbourne’ uiteraard. De huisgenoten van Leni bij wie ik enkele dagen had mogen verblijven toen ik in Melbourne was en met wie ik die stad had verkend. Elena, die ook in ons appartement verbleef dus, en verder nog Lena, Katie, Tatjana, Alex, Camilo, David, Dominik, Eyup en Ozzie die – op die laatste na – ook allemaal enkele nachten in het appartement zijn blijven slapen. Zo waren we enkele nachten met vijftien mensen in een appartement voor 7-8. Soms wat druk, maar tegelijk ook wel erg gezellig.
Oudejaar vieren met zowel Team Melbourne als Team UltimateOz-week was voor mij persoonlijk top. Ik was blij het met beide groepen samen te kunnen vieren. Dat ik dan twee dagen later – weliswaar met beperkte vocale capaciteiten – ook nog Team Topdecktour terugzag maakte het begin van dit jaar helemaal af. De mensen die je leert kennen terwijl je rondreist, die maken het rondreizen echt helemaal de moeite waard. Nogmaals, het is raar op zo’n korte tijd, maar het voelt soms echt wel aan als vriendschapsbanden die gesmeed werden of worden.
We hebben Elena rondgeleid in Sydney, we zijn gaan chillen op Manly Beach en Bondi Beach en op de eerste zondagavond na onze blijde intrede in het appartement gingen we naar karaokebar ‘Strike Bar’ in Darling Harbour. Verder bezocht ik met Leni, Fabian en een andere Duitse Fabian ook het SeaLife Aquarium én zaten we enkele dagen later op de trein richting strand toen Conor plots uit het niets werd uitgedaagd door een of andere kerel die hem van de nodige klappen wilde voorzien. Een robbertje vechten waarvan we nog altijd geen flauw benul hebben wat de aanleiding kan geweest zijn. Gelukkig heeft niemand er schade door opgelopen..
Op drie januari werd dan afscheid genomen van ‘Team Melbourne’ dat naar Melbourne terugkeerde en op vijf januari dienden we allemaal ons appartement hier in Surry Hills te verlaten.
Sindsdien ben ik terug op mezelf aangewezen. Opnieuw dat rare gevoel wanneer je er plots terug alleen voor staat. Ik bevind me sindsdien ook terug in een hostel, niet meer in een normaal bed slapend en moet beginnen plannen. Dit keer nam ik ook afscheid van mensen zonder te weten of ik hen nog zou terugzien. Toen ik in oktober richting Darwin vertrok, wist ik dat ik de ‘vrienden’ van Sydney zou terugzien in het appartement rond het jaareinde, maar dit keer zijn er geen dergelijke vooruitzichten. Er zijn enkele ideeën, bijvoorbeeld om met Fabian voor een week naar Thailand te gaan met UltimateOz of om Leni terug te zien in Melbourne of Aimee in Canberra met ANZAC Day. Er ligt echter nog niets vast.
Wat ik zelf ga doen de komende weken? Ik ga op zoek naar een job voor een drietal maanden, ergens te velde, fruit plukken of zoiets. Puur om in aanmerking te komen voor een verlenging van mijn visum met een extra jaar. Tot op heden nog geen job gevonden, maar wel van Fabian en Nick het telefoonnummer gekregen van de plaats in Griffith waar zij werkten.. Als ik tegen maandag nog niets gevonden heb, dan bel ik hen op. Ik hoop te kunnen werken vanaf zo snel mogelijk tot half april ergens. Dat zou drie maanden moeten zijn en voldoende voor het tweede jaar working holiday visa.
In afwachting dat dat in orde geraakt, ben ik blogs aan het vertalen zodat deze site eindelijk eens in het Engels online kan, ben ik online tests aan het doen als deel van de selectieprocedure om als vrijwilliger te kunnen werken op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro in 2016 én ga ik voetbal kijken!
De AFC Asian Cup (het Aziatische equivalent van het EK Voetbal) is gisteren gestart, vandaar. Het grootste voetbaltornooi ooit in Australië. Right here, right now. Dinsdag ga ik Club Brugge goalie Mathew Ryan gaan aanmoedigen in zijn match met Australië tegen Oman en vanavond ga ik onverwacht ook naar Oezbekistan versus Noord-Korea met een gratis ticket dat ik van Aimee heb doorgestuurd gekregen.
Vanavond voetbal kijken, morgen en overmorgen werk zoeken, dinsdag voetbal kijken en woensdag en de dagen daarna… Tjah, nog geen idee! Time will tell 🙂
Average Rating