0
0
Onderstaande blog is van de hand van Amanda Walkins die dit schreef voor The Huffington Post. De tekst hieronder is een eigen vertaling van het origineel dat dus te lezen valt op de THP-website. Amanda is freelance schrijfster, op dit moment wonend in Roatan (Honduras). Ze blogt over haar leven daar als expat op http://www.awalkontherun.com/ . Je kan haar ook volgen op Twitter: @AWalkins. Deze blog is gewoon subliem om lezen. Dit soort levensstijl kunnen hebben is een droom voor velen en een realiteit voor de ‘happy few’. Eén/Enkele van de vele redenen waarom reizen zo’n absolute must is: ontdek de wereld, vind je stekje en ga het leven leiden waar je altijd al van droomde!
« 7 LEVENSVERANDERENDE LESSEN DIE IK LEERDE TERWIJL IK OP EEN CARAÏBISCH EILAND LEEF »
Dagelijks leert men wel iets – of zo zou het toch moeten zijn. Positief of negatief, het leven zit vol dagelijkse ervaringen die ons beïnvloeden en/of veranderen. Intussen al twee jaar op een eiland in de Caraïben leven heeft me veel waardevolle lessen geleerd die ik in de VS waarschijnlijk niet zou hebben geleerd. Voor het geval je op dit moment niet in de tropische zon aan het bakken zou zijn zoals ik, sta me toe iets van mijn nieuw opgedane wijsheden te delen.
Les #1
Elektriciteit wordt overgewaardeerd. Het idee van enkele uren of dagen zonder stroom te moeten doorbrengen zou me waarschijnlijk in een shock gebracht hebben voor ik hier woonde. Nu ik enkele regenseizoenen heb meegemaakt waarbij stroomuitvallen vrij vaak voorkomen, kan ik vanuit mijn ervaring zeggen dat je van een tijdje zonder elektriciteit zitten zeker niet zal sterven. Ja, ik heb hier al mijn elektronica bij me: laptop, iPhone, Kindel, noem maar op. Ik ben niet van de radar verdwenen. Wanneer de stroom uitvalt en ik geen internet of “entertainment” heb, herinner ik me plots wat het is om gewoon te ademen. En te relaxen. En niets anders te horen behalve de golven en de wind. En ik herinner me dan dat de wereld blijft draaien ongeacht of ik nu veel of weinig doe op een uur. Zo’n stroomuitval is een perfecte opportuniteit om even alles los te laten en na te denken. En weet je wat er ook nog gebeurt op zo’n moment? Je praat. Je legt zowaar de telefoon aan de kant en praat met de persoon naast je. Zonder afleiding. Wanneer was de laatste keer dat jij dat op geregelde basis deed? Het is een reality check.
Les #2
De Rolling Stones hadden gelijk. “You can’t always get what you want, but if you try sometimes, you just might find you get what you need.” (“Je kan niet altijd krijgen wat je wil, maar als je nu en dan eens probeert, dan krijg je mogelijks net dat wat je nodig hebt.”) Soms ga je naar de supermarkt en is er geen kip, of brood, of melk, of tomaten.. of wat het ook maar is dat je van plan was te kopen. Soms kan je gewoon niet dat ene stuk vinden om dat apparaat in de keuken te herstellen. Of die specifieke gloeilamp om je favoriete hoekje te verlichten. Je kan op een eiland niet altijd datgene vinden wat je wil, maar je kan er wel de dingen vinden die je nodig hebt. Terwijl je erg creatief kan worden terwijl je het zoekt! Nieuwe culinaire brouwels zijn een favoriete bezigheid hier, net zoals “afwasbak”-eten. New culinary concoctions are a favorite pastime here, or “kitchen-sink” meals. Smakelijk!
Les #3
Je hebt het niet nodig. Ook al zei ik net dat je dat gaat kopen wat je nodig hebt, is de definitie van een nood voor vele mensen veranderd. We zeggen vaak dat we iets nodig hebben, terwijl het eigenlijk iets overbodig is. “Noden” en “Wensen” zijn compleet verschillend, maar worden vaak met elkaar verward. Je hebt geen nieuwe kledij nodig. Je wil er misschien, maar tenzij je huidige kledij letterlijk uit elkaar valt heb je er eigenlijk geen nodig. Vlekken vallen voor, net als gaten, en hetzelfde kledingstuk meerdere malen per week dragen is geen teken van een dreigende ondergang. Wanneer je niet overspoeld wordt door reclames die je zeggen wat je mist, merk je ook niet op wat jijzelf of eender wie draagt. Je merkt ook niet welk soort telefoon ze hebben of of ze nu wel of niet een eigen auto bezitten. Ik spreek nu wel enkel voor de expatgemeenschap in mijn geadopteerde eiland, maar we zijn er hier gewoon gerust in. We zijn aangepast aan de wetenschap dat we niet altijd vinden wat we willen, maar dat we het tegelijk toch niet nodig hebben. Die wetenschap is enorm bevrijdend.
Les #4
Seizoensgebonden eten is altijd het beste. Ik leefde vroeger in Washington (DC), waar boerenmarkten de norm waren maar waar ik nog steeds elk soort voeding aan mijn vingertoppen had. Op een eiland waar verzendingen niet altijd aankomen is het het beste om zo veel mogelijk te vertrouwen op wat lokaal beschikbaar is. Seizoensgebonden eten is gezonder, goedkoper en een pak opwindender. De smaken zijn een pak beter en fruit is sappiger. Niets gaat boven het plukken van vers kasjoefruit vol van lekker zoet nectar. Niets gaat boven het eten van een verse kreeft die de dag ervoor door lokale vissers werd gevangen. De verwachting is voelbaar wanneer nieuwe fruit- en visseizoenen naderen. Wanneer je rondrijdt op het eiland in het begin van de lente, laat dan de vensters open en laat je auto gevuld worden met de geur van mango. Je longen vullen zich met blijdschap. Stop gerust ergens langs de weg om er een van een boom te plukken trouwens. Niemand zal je ervoor vervolgen, ik beloof het.
Les #5
Tijd is een concept, geen dictator. “Eilandtijd” is iets echt, maar zou niet alleen voor eilanden mogen gelden. We houden ervan om te zien hoe toeristen zich aanpassen aan ontspanning tijdens die een of twee weken dat ze hier verblijven. Je kan mensen fysiek zien veranderen wanneer ze hun uurwerk afdoen, hun telefoon in de hotelkamer laten, vergeten waar ze “moeten zijn” of “verwacht worden”. Elke minuut van de dag plannen zorgt ervoor dat je je op den duur afvraagt waar die jaren naartoe zijn gegaan. Wanneer de zon opkomt begint een nieuwe dag. Wanneer ze ondergaat begint een nieuwe nacht. Zo simpel is het. De zon leeft niet volgens de klok en jij zou dat ook niet mogen doen. Je dat realiseren kan je volledige leven veranderen.
Les #6
Zoals schrijfster Karen Blixen (pseudoniem Isak Dinesen) schreef: “Ik heb de oplossing voor alles: zout water.. in eender welke vorm. Zweet, tranen, of de zoute zee.” Er is niets dat niet door een of alle van deze dingen kan opgelost worden. Dagelijks zoute lucht inademen is verfrissend voor de ziel en herinnert je eraan dat je leeft. Na stadslucht te hebben opgesnoven voor meerdere jaren denk ik dat ik nu verloren tijd van mijn leven inhaal door nu aan het strand te wonen. De genezende krachten van de natuur kunnen niet overschat worden.
Les #7
Niemand heeft ooit gezegd: “Ik heb echt spijt van die tijd die ik ontspannend op het strand heb doorgebracht.” (Tenzij mensen die zwaar verbrand raakten, maar dan zou het moeten zijn “Ik heb spijt van mijn luiheid om geen zonnecrème aan te doen”. Ik zeg het maar. Het zijn de tropen, mensen. Als je witte huid al geruime tijd geen zon meer heeft gezien, smeer je dan in voor we denken dat je een kreeft bent. In dat geval hoop je maar beter dat het kreeftseizoen niet is aangebroken. Remember les 4.) Niemand heeft spijt van de tijd waarin ze genoten van het leven, van de tijd die ze spendeerden met geliefden, of van de tijd die ze haasteloos en zorgenloos hebben doorgebracht. Herinner je de lessen over eilandtijd, die over alles loslaten om voor mensen tijd te maken, die over het begrijpen van het verschil tussen wat je wil en wat je nodig hebt. De wereld blijft gewoon draaien en wat je erop doet met je tijd zal dat feit niet veranderen. Je kan de wereld niet sneller of trager doen draaien, dus geniet gewoon van de rit. Ik geniet van de mijne op een strandstoel die uitkijkt op eindeloze zee. En ik heb er geen beetje spijt van.
Foto uit de header is eigendom van Getty Images.
Average Rating