0
0
We zijn al zaterdag intussen, de eerste week zit er bijna op. Bijna tijd om van enkelen afscheid te nemen, al denk ik toch wel dat ik de meesten nog terug zal zien hier down under, of elders achteraf. In elk geval hoop ik dat toch. Audrey, Blandine, Jana, Joy, Leni, Mathilde, Axel, Bram, Fabian, Nick, Pierre, Tim … stuk voor stuk mensen die ik met plezier heb leren kennen.
Soit, gisteren stond een strandenwandeling op het programma, van Coogee Beach naar het gekende Bondi Beach. Daarna, gisterenavond, zouden we met een partybus van het ene feestje naar het andere gaan blijkbaar. De meningen die we over dit laatste hoorden van anderen waren erg verdeeld, dus al te hoge verwachtingen hadden we nu ook niet. “We zullen zien”, was alweer de mentaliteit.
We namen de bus rond halftwaalf en startten met wandelen vanaf Coogee. We passeerden het (naar verluidt) kleinste strand van Australië en een begraafplaats-met-zicht-op-zee, waarschijnlijk het opvallendste zicht van de dag. We hielden halt op Bronte Beach voor de middaglunch. Fish & chips? Fish & chips!
Daarna verder naar Bondi om onderweg verschillende kunstwerken te passeren. Het jaarlijkse ‘sculpture by the sea‘ is namelijk aan de gang. Vele zaken zou ik zelf amper als “kunst” bestempelen, maar dat is een kwestie van smaak natuurlijk.
Het duurde best wel lang voor we dan eindelijk aan Bondi aankwamen en het liet zich voelen dat de zon over haar hoogtepunt heen was. Desalniettemin ging ik met Audrey, Blandine, Mathilde en Bram wat chillen op het strand. De drie laatstgenoemden bleven liggen, Audrey en ik wilden het zeewater in. Tot we aanvoelden dat het toch weer vrij koud was, vooral dan door de wind. Audrey paste, ik ging er toch maar weer voor.. Die koude viel al bij al best wel mee. Zeker eens je in het water was. Dat er geen zeewier te bespeuren viel was misschien nog de grootste meevaller van allemaal… Leuk strand, Bondi! Drukbezet, dat echter ook..
Rond een uur of vier keerden we dan terug naar WakeUp, voor een verkwikkende douche, pizza van Domino’s en dan rond 19.00u het vertrek naar Darling Harbour voor de start van de pub crawl/party bus.
Die start was in ‘Strike Bar‘ rond 19.30u, waar we het nieuws kregen dat we rond 20.30u zouden vertrekken naar de volgende bar. We hadden echter eerder in de week ook gehoord dat Darling Harbour elke zaterdag om 21.00u een vuurwerk afsteekt en dat wilden we nu toch ook wel zien nu we de kans hadden. Blijkbaar waren er meerderen die hierop aandrongen, want uiteindelijk hebben we het vuurwerk gezien en zijn we pas rond 21.20u vertrokken met de party bus.
Die party bus was best wel overroepen en eigenlijk onnodig. Een ritje van letterlijk nog geen vijf minuten bracht ons naar ‘The Scary Canary‘, waar we pas echt begonnen te feesten. Goeie DJ, goeie muziek, een door Fabian opgeblazen condoom die werd rondgegooid op de dansvloer, dat soort dingen. Rond halftwaalf dan na een halfuur wachten terug de party bus op voor een rit van opnieuw amper vijf minuten naar meteen al de laatste bar van de avond: ‘Sidebar‘, de bar vlak naast ons hostel waar we vorige nacht ook al waren blijven hangen.
Veel pub crawl/party bus was er dus niet, maar dat nam niet weg dat we ons goed amuseerden. Op persoonlijk vlak trouwens ook plezant dat ik nu zélf op de dansvloer stond mee te doen en zo, terwijl ik anderen zag die erbuiten stonden, al dan niet in hun eentje. Vroeger was ik die andere, nu niet meer. Gabi en het Swiss Camp in Rio hebben mij duidelijk veranderd en daar ben ik blij om. Echt blij.
Blijkbaar is het hier in Sydney trouwens zo dat je bars kan binnen gaan tot 01.30u. Daarna blijft het wel nog open tot 03.00u ongeveer, maar ga je tussen 01.30u en 03.00u buiten, dan kom je er niet meer in.. Rond 02.00u was het vat bij mij af en ging ik slapen..
Tot slot nog een eervolle vermelding voor Audrey en Blandine. De ‘Harbour Darlings’ verwijst dus uiteraard wel een beetje naar de levendige ‘Darling Harbour’ maar is vooral een zinspeling op de twee Françaises waarvan ik het geluk had hen deze week te leren kennen. Twee toppers van vrouwen die zowel afzonderlijk, maar vooral gezamenlijk hilarisch zijn. Enkele dagen geleden bij het avondeten op Base camp bij hen aan tafel zitten en hun girltalk horen was lachen van begin tot einde. Vanavond met hen voor de ‘Strike Bar’ in Darling Harbour zitten babbelen was minstens even schitterend. De meest geniale/grappige momenten van de voorbije week waren aan hen te danken. Hen zal ik sowieso missen na deze week.
Anyway, intussen zondagvoormiddag, nog geen idee wat de plannen zijn voor vandaag, maar beginnen doe ik met mij een telefoon te zoeken zodat ik eindelijk mijn Australische nummer kan gebruiken. Morgen dan richting Surfcamp!
heerlijk te lezen man! Veel plezier ginder!