0
0
Vanochtend vroeg opstaan viel beter mee dan verwacht. Ok, nog wat jetlagged, maar ik voel dat niet echt meer aan de vermoeidheid, doch wel aan de momenten waarop ik al dan niet honger heb… Soit, vroeg op dus en zoals gisteren eerst wandelen naar Darling Harbour waar we dan met een man of 20 de catamaran zouden nemen om door de haven te gaan cruisen..
Onderweg een hotel zien met de naam ‘Covent Garden Hotel’ bevestigt wat ik gisteren zei: Sydney is Londonachtig. Twee Duitsers uit onze groep hadden gisterenavond toen ik het aanhaalde een wat andere mening. Nick vergeleek het met New York, Leni met Italië… Ehm… Vind ik niet dus. Wat voor uitersten trouwens! Zo druk als New York lijkt het me hier zeker niet (al was ik nog nooit in The Big Apple) en verder heb ik hier ook nog niets gezien dat mij aan Italië zou moeten doen denken. Of het moet hier en daar een standbeeld uit de Botanic Gardens zijn.
Soit, de catamaran op dus en dan varen.. Richting, onder en voorbij Sydney Harbour Bridge. Foto’s nemen, proberen panoramafoto’s te nemen, selfie hier, selfie daar, iedereen legde dit op de gevoelige plaat vast. Idem toen we het Opera House voorbij vaarden, of wat had u gedacht?
We vaarden richting Athol Bay en meerden daar aan, op een honderd meter van het plaatselijke strandje. Jammer genoeg was het hier weer een dag vol bevolking, waardoor we niet met z’n allen van de het dak van de catamaran in het havenwater doken. Het kriebelde wel hoor, ondanks de koude wind. Want geef toe, hoe vaak heb je de kans om in zeewater te springen met zicht op de haven van Sydney?
Leni en nog een van de vele Duitsers deden het, Blandine, Axel en (again) twee Duitsers namen een kajak naar het strandje. Ik niet. Ik bleef met de rest chillen op de catamaran. Hot dogs waren het menu over de middag trouwens, ook niet slecht.
Zo’n twee-drie uur na het voor anker gaan en een half uur voor de terugkeer naar Darling Harbour besloot een Duitsers (echt, de helft van de groep zijn Duitsers!) toch nog een duik te maken. Of ik niet meedeed? Ik kon dit keer niet nee zeggen na tegen enkelen eerder al gezegd te hebben dat ik twijfelde om toch de sprong te wagen. Kleren uit, zwembroek aan. Koude wind, geen weg terug. Voor de gelegenheid deed ik de GoPro van Axel om en daar ging ik dan, van het dak van de catamaran het water in. Koud? Ja. Maar ik wilde nog een keer. Die Duitser ook.
Opnieuw de catamaran op, opnieuw naar het dak, opnieuw het water in, maar nu zwemmen naar dat strandje. Dat ik ‘in the moment’ even geen rekening had gehouden met de locatie zorgde voor een aangename verrassing bij het even op mijn rug gaan zwemmen: zicht op de haven van Sydney! Op het strandje even genieten van het zicht op de haven en geen vijf minuten later al teruggeroepen worden naar de boot voor de terugkeer, pijnlijke armen waren mijn deel bij het terugkeren op de catamaran. Het moet jaren geleden zijn dat ik nog zo’n honderd meter aan een stuk zwom, laat staan tegen de stroom in. Er schuilt geen Michael Phelps in mij..
Al bij al was het water niet zo koud als verwacht, dat was een meevaller. Op de catamaran kleedde ik me terug om en was het terug chillen geblazen, terug naar de stad varend.
Nu eindelijk terug wat tijd om de blogs online te plaatsen van de voorbije dagen en deze te typen. Nog eens wat chatten met het thuisfront, zij het kort, ook een plezier.
Geen idee wat we vandaag/vanavond nog doen (het is hier nu 17u46) maar morgen vertrekken we met UltimateOz naar hun basecamp om daar weet ik veel wat te doen. Iets met zandduinen en dolfijnen spotten en een kangoeroe! Ja, ik zou het wat duidelijker en vollediger kunnen formuleren, maar dat zou de spanning wegnemen met oog op de volgende blogupdate van – waarschijnlijk – vrijdag hé.
Samengevat: alles goed hier, enkel het weer mag wat beter 😉
Moment van de dag:
Plaats: Athol Bay
Met wie: Ganse ‘groep B’ bij UltimateOz deze week
Situatie: De ganse context..
MVDD omdat: Just check het filmpje dat ik hieronder zal posten als het geüploaded raakt voor mijn uur betalend internet opgebruikt is..
EDIT/ Bij deze!
