0
0
Q-Music organiseerde dit jaar een wedstrijd met als hoofdprijs een duik naar de échte Titanic. Een vlucht naar Canada, een boottocht naar de plaats delict en een duik naar het wrak van het onzinkbare schip. Heb ik zo’n grote interesse in de Titanic? Neen. Maar lijkt het mij een unieke ervaring die ik wel zou willen meemaken mocht ik er de kans toe krijgen? Jazeker. Dus deed ik mee aan deze wedstrijd. Als één van de 100 finalisten trok ik vandaag naar Zonhoven voor “de grote finale”.
Ik werd om 06.00u al in Zonhoven verwacht, het betekende rond 03.00u vertrekken in Ieper. Of het het vroeg opstaan wel waard zou zijn, vroeg iemand mij online.. Achteraf bekeken: HELL YEAH! Hoe arrogant het ook klinkt, ik ben nog nooit zo trots geweest op mezelf. Ik geloof ook weer in mijn kunnen nu. Dat lijstje dat ik maakte van dingen die ik ooit nog wil doen in mijn leven, ik geloof weer dat het kan.
Soit, efkes de dag overlopen.
Om 3u opgestaan, om 3u30 vertrokken, om 5u30 aangekomen. (Moest er tegen 6 uur zijn.)
Er werden zo’n 100 kandidaten verwacht, maar door enkele afzeggingen waren we maar met 85.
De catering was alvast in orde: croissants, chocoladekoeken, koffie, drank (cola, cola zero, cecemel, plat en spuit water, cola light, ..) à volonté en gratis. Over de middag, ook gratis, een frietkot ter beschikking. Ook gratis, ook à volonté. Maar ja, door de nervositeit en de stress heb ik niet veel gegeten.. Daar aangekomen meteen een kraan zien staan die in gereedheid wordt gebracht voor benji-sprongen, dat was niet echt waar ik naar uitkeek met mijn hoogtevrees…
85 van de 100 finalisten kwamen opdagen en werden onderverdeeld in vier groepen. Ikzelf in groep C.
Er waren 4 proeven, ik noem en bespreek ze hier in de volgorde dat ik ze heb afgelegd.
1. Proef 3 – Een oude brandweerwagen had zijn ladder volledig omhoog gestoken. Aan de top van die brandweerladder (op 35 meter) hing een bel.
De bedoeling was om die ladder omhoog te klimmen, die bel te luiden en dan terug naar beneden te gaan via die ladder.
Ik was content dat dat mijn eerste proef was. Gezien ik met mijn hoogtevrees meestal geen probleem heb zo lang ik houvast heb, leek dit me een ideale opwarmer voor de benji-sprong later. Enfin, omhoog klimmen was niks, dat ging vrij lekker. Alleen: die ladder is eindeloos lang… Dat die ladder ook steeds smaller werd, was voor mij geen probleem. Uiteindelijk met weinig problemen deze proef afgewerkt, al had ik ook wel het geluk dat de wind wat was gaan liggen. Ok, de ladder bewoog nog (vooral in de top natuurlijk), maar het was niet overdreven..
2. Proef 2 – Benji-sprong..
De kraan was 50 meter hoog, het platform waarvan je springt hing 2 meter lager.
Uiteraard was ik bloednerveus, maar zoals ik hoopte zag ik het al beter zitten na die brandweerladder te hebben beklommen. Alles ging vrij vlot, vooraf wat uitleg krijgen van de mensen die die veiligheid doen en zo, dat helpt ook. En dan stap je dat platform op en begin je de hoogte in te gaan. Plots wordt het echt. Enfin, opnieuw: duidelijke uitleg van de man die meeging naar boven.
Bovengekomen > Omgedraaid > Goed gaan staan volgens de windrichting > Niet kunnen laten even naar beneden te kijken > Enkele “Fucking hell!”’s uitspreken > 3…2…1…klein duwtje en weg…
Die val… Ik koos er wel voor om bij het voorover vallen de armen te spreiden (liever dat dan zo gekruist op de borst) en mijn ogen eerst even dicht te doen, kwestie van de confrontatie met de val even uit te stellen.
De eerste seconde is gewoon kicken. Niet normaal. Gewoon het feit dat je plots NIETS meer rond je hebt, geen houvast, geen steun, niets meer dat je kan doen, geen weg terug. Dat gevoel is onbeschrijflijk zot.
Na 2-3 seconden is de rekker ten einde en heb je het dieptepunt bereikt. Op dat moment is er de ontlading.. “WAAAAAAA…. FUUUUUUUUUUUUCK”.
Waarna ze je laten zakken en de sprong er op zit.
Als ik dit ooit opnieuw doe, dan zal ik opnieuw even gestresseerd zijn denk ik. Maar nu ik weet wat te verwachten: ik zeg niet meer meteen ‘neen’ tegen een benji-sprong!
Nu, ter illustratie van hoe nerveus ik was en wat een kick het geeft: een halfuur later stonden mijn benen letterlijk nog altijd te trillen..
3. Proef 4 – Pamperpaal
Simpelweg een metalen paal van 3 meter die rechtstaat, die je kan beklimmen en met bovenop een blok van pakweg 20 op 30 centimeter. Doel: erop klimmen, op dat blok gaan staan, rechtstaan, eraf springen.
Na de brandweerladder en de benji-sprong denk je: “Dit is een makkie”. Heb ik dat zwaar onderschat!
Dat klimmen is niks, maar dan moet je plots op dat blok zien te raken, zonder dat je je nog ergens hoger kan vastnemen.. Dus dat blok vastnemen, je ene voet tussen je handen plaatsen en dan proberen je andere voet er bij te krijgen en recht te gaan staan. Intussen was de wind ook terug komen opsteken, maar goed, het is me gelukt.
Dan moest ik er nog afspringen.. Gelukkig verloor ik mijn evenwicht door de wind, want anders was ik beginnen twijfelen denk ik. Het is een sprong in het ijle hé, in feite is het gewoon je laten vallen, maar dan wel zonder dat er een mat of iets dergelijks ligt. (Je hangt wel aan een touw natuurlijk, zoals ook bij de vorige attracties uiteraard.) Maar goed, evenwicht even verloren en zo er toch “afgesprongen”.
4. Proef 1 – Speleobox
U allen welbekend veronderstel ik? Gesloten donkere box waarin je je in allerlei bochten moet wringen om een parcours af te leggen.
Ze hebben het simpelste voor het laatst gehouden. Dit was een eitje.
Iedereen die deze 4 proeven succesvol had afgerond, mocht naar de finale in het zwembad van Genk voor nog 1 proef en dan de échte finale. Jammergenoeg waren dat nog altijd 83 van de 85 mensen… 1 iemand had de benji-sprong niet gedurfd, iemand anders had gefaald bij de pamperpaal (door de wind, dus brute pech). Maar geen echte schifting dus bij deze 4 proeven. Onverwacht, maar bewonderenswaardig, ik heb er vééél gehoord die hoogtevrees hebben, ik was de enige niet.
In dat zwembad was het dan een simpele proef: van de 3-meterplank in het water springen, terug boven komen, daarna duiken naar de bodem (4 meter diep) en door een tunnel (ongeveer 3 meter lang) zwemmen. Doordat ik lenzen draag mocht ik een duikbril opzetten (zo’n bril die ook je neus bedekt, dus niet zo’n klein brilletje enkel voor de ogen) en daardoor was ook dit piece of cake want in zo’n duikbril kun je nog een beetje ademen, waardoor mijn vrees om mijn adem niet lang genoeg in te kunnen houden ineens werd weggewerkt.
Na die proef waren we nog altijd met 81.. 2 mensen zijn afgevallen, 1 iemand raakte niet tot de bodem, de andere heb ik niet gezien.
Met ons 81 moesten we dan het zwembad in tijdens de live-uitzending tussen 16u en 18u. Het zwembad was ingedeeld in 2 delen: A en B.
Vanaf 16u zou presentator Wim Oosterlinck vragen stellen én 2 antwoorden geven (A en B). Wij moesten dan zwemmen naar het vak van het juiste antwoord. Diegene in het foute vak vielen af.
Die vragen waren niet zo simpel als “In welk jaar zonk de Titanic?”, maar wel van het niveau “Wat stond er op 14 april 1912 op het menu van het eerste klasseverdiep van de Titanic?”. Om maar te zeggen dat ik (op 1 vraag na) ALTIJD gegokt heb en gewoon steeds de grootste groep volgde.
Zo zat ik uiteindelijk bij de laatste 58.
Op dat moment kwam dan de vraag waarom in de Chinezen in ‘Titanic 3D’ de naaktscène van Kate Winslet censureren. Antwoord A: “Omdat de mannen in de filmzaal door het 3D-effect naar de borsten zouden willen grijpen en zo het zicht versperren van anderen”. – Antwoord B: “De film wordt op Chinese scholen gebruikt in de geschiedenislessen en dergelijke scène is niet geschikt voor kinderen.”
Op het moment zelf had ik al zoiets van “Hah, tzou weer typisch zijn dat de Chinezen met die reden uit Antwoord A afkomen!”, maar ik heb iets te lang getwijfeld en toen de tijd om was, zat ik nog in vak B..
Ik had dus bij mijn eerste gedacht moeten blijven, maar soit, uiteindelijk zou ik het toch niet gehaald hebben want aan het einde waren er nog te veel kandidaten over en moest een schiftingsvraag beslissen. Die schiftingsvraag hadden we moeten oplossen ’s morgens bij aankomst en ik had tijdens de dag al van anderen gehoord wat het antwoord was. Ik zat vééééééél te ver naast het goeie antwoord.
Samengevat: ok, geen trip naar de Titanic, maar wel een unieke ervaring die ik voor geen geld ter wereld had willen missen. Eat that, hoogtevrees!
Update 29 april 2012 – De compilatievideo die Q-Music maakte van deze dag en op hun YouTubekanaal postte!
Bron foto: Leila Van der Mauten, Q-Music.
Average Rating