0
0
Het weer was gisteren te bewolkt om naar het strand te trekken. Er werd in de voormiddag nog een beetje gewerkt, maar veel moest en kon niet meer gedaan worden. Het onthaal werd afgebroken en er werden enkele containers met materiaal opgehaald. We hebben nu ook geen wifi meer en amper stopcontacten.
Rond de middag vertrokken Gabi, Kristof, Wim en ikzelf richting Barrashopping. Kristof had er blijkbaar afgesproken met Didier en Laurens en we zouden daarna dan nog richting een favela gaan of zoiets. Ik wist het plan niet goed, maar ik ging wel mee dus.
Aan Barrashopping – volgens Wim het grootste winkelcentrum van Zuid-Amerika – hadden we echter geen bereik met onze gsm’s en ook geen wifi, waardoor we Didier en Laurens niet konden bereiken. Onmogelijk dus om elkaar te vinden. We gingen iets eten en vertrokken dan maar met z’n vieren per bus richting Leme, het stukje strand aan het einde van Copacabana.
Daar hadden Gabi en Kristof afgesproken met ene Mark, een Nederlander die ze hadden ontmoet toen we weken geleden in het FIFA Fan Fest naar Spanje-Nederland gingen kijken. Mark blijkt al drie jaar in Rio te wonen en organiseert hier voetbalprojecten in de favela’s om de toeristen en de locals met elkaar in contact te brengen en de toeristen ook een ander beeld te geven van die favela’s.
Mark nam ons mee naar de favela Babilonia. Hij verzekerde ons dat 99% van de mensen in de favela’s gewoon hard werkende Brazilianen zijn die er vaak twee jobs op nahouden om hun gezin te kunnen onderhouden. We wandelden door enkele steegjes en namen trappen. We gingen steil omhoog tot we uiteindelijk uitkwamen bij een bar met een terras waar we op een scherm naar Duitsland-Algerije konden kijken. Het zicht dat we van daaruit hadden op Rio was fe-no-me-naal.
De eigenaar van die bar blijkt een Belg te zijn die hoopt van dit plekje echt een Belgische ontmoetingsplaats te kunnen maken. Als je eens in Rio bent, zéker eens naartoe gaan! Onder meer door een hevige onweersbui bleven we uiteindelijk drie-vier uur ter plaatse, aten we pizza’s en porties frieten, dronken we bier (er was zelfs Leffe!) en genoten we van het zicht op Cristo Redemptor, de Twee Broers, Copacabana en de stad. Uiteindelijk betaalden we per persoon 35 reial, zijnde net geen 12 euro… Heerlijk toch?
Elke maandag en vrijdag is er in de havenbuurt van Rio ook een Braziliaans feestje blijkbaar. Waarschijnlijk dat dat eerder ook al werd bedoeld toen ik hier in deze blog zei dat we misschien naar zo’n Braziliaans sambafeest in het oude stadscentrum zouden gaan. Vandaag was het dus zo ver. Via de wifi van die Belgische bar konden we Didier toch bereiken. Hij en Laurens zouden ook naar daar komen.
De exacte locatie van het sambafeestje was Pedra do Sal. Een als archeologisch en cultureel erfgoed beschouwd deel van de stad, wat een geschiedenis kent van Afrikaanse slavenhandel, dokken en warenhuizen van de haven en voor een groot deel ook de oorsprong van het Braziliaanse carnaval en de moderne Braziliaanse samba herbergt.
Elke maandag en vrijdag (dus niet alleen tijdens het WK maar altijd) staat het hier dan vol met kraampjes die caipirinha’s en andere dranken verkopen en wordt er op straat gewoon samba gespeeld en gedanst. Jammer genoeg voor ons had de regen ervoor gezorgd dat het feestje letterlijk in het water was gevallen. Toen we er aankwamen was er amper nog volk op de straten in Pedra do Sal.
We dronken dan maar een caipirinha. Een gewone, een met passievrucht en/of een met aardbei passeerden de revue. Ik proefde ze alle drie, maar dronk toch maar de klassieke caipirinha. We genoten van de gezelligheid die er toch wel was en wachtten op Didier en Laurens waarvan we vermoedden dat ze onderweg waren naar ons.
Iets na elf kwam er alsnog vers leven in de brouwerij. We werden aangetrokken door sambamuziek van enkele meters verderop en gingen kijken. Prachtig om zien hoe Brazilianen rond een tafel muziek maken en blijven maken terwijl anderen errond staan mee te dansen, te zingen of in de handen te klappen. Didier en Laurens waren intussen ook aangekomen en leken het zeker ook te smaken.
Nu Pedra do Sal nog niet te toeristisch is (maar dat gebied wel gerenoveerd wordt, dus hopelijk behoudt het zijn charme) mag het zeker ook op uw bucket list voor wanneer u Rio bezoekt. We bleven er uiteindelijk tot rond een uur of één, waarna we terugkeerden richting de laatste nacht in de Camping Clube do Brasil. Eerst even de bus naar Ipanema en daarna de taxi naar Recreio. Twee verschillende ervaringen, zo bleek vandaag, want in de late uurtjes met amper volk op straat, gaf de buschauffeur vol gas. Blijkbaar mogen bussen en taxi’s na middernacht ook door het rode licht rijden met gematigde snelheid, maar veel gematigd was er toch niet aan. Reken daar het feit bij dat men zowel links als rechts inhaalt en je snapt dat we de chauffeur al snel als een gek bestempelden.
De taxirit was dan weer behoorlijk rustiger. Een oudere man aan het stuur die 50 km/u reed waar je 70 of 90 mocht… Het voelde tergend traag aan. Uiteindelijk raakten we rond 02.15u terug op de camping waar we werden verwelkomd door de eigenaar die ons vriendelijk wees op het feit dat de Nederlanders het hier te bont hadden gemaakt en veel te veel hadden gedronken. Toen we in de feesttent gingen kijken vroegen we ons ook af wat daar gebeurd was… Drank, lege blikjes, lege zakken chips, alles op de grond of in de bakken die normaal voor het buffet gebruikt worden. Enkel Ramon en Wout stonden er nog, naast ook enkele omgevallen stoelen en tafels.
Wij zijn dan toch maar gaan slapen. De laatste campingnacht tegemoet dus. Want vandaag keren de Nederlanders terug naar Sao Paulo, terwijl anderen zoals ikzelf die verplaatsing niet meer maken en hier blijven. Ik begin zo meteen mijn valiezen te maken en dan vertrek ik naar mijn hotel in Rio… Deze namiddag hopen we nog op een tweetal feestjes met Zwitserland-Argentinië aan het House of Switzerland en België-USA op de Copacabana. Wat we daarna zullen doen weet ik niet, maar zal ik wel zien. Ook Mark zou naar het Swiss Camp afkomen en mogelijk spreken we daar nog iets af om morgenochtend te bezoeken in Rio. Morgenavond vertrek ik dan terug naar België.. Ik zal Rio hard missen, sowieso.
Estrelas da Babilonia
http://www.facebook.com/estrelas.da.babilonia
Average Rating