0
0
“Voetbal is een spel van 90 minuten en aan het eind winnen de Duitsers”, zei Gary Lineker ooit. Op dit WK geldt deze uitspraak voornamelijk voor de Belgen lijkt me, maar sinds gisteren evenzeer voor de Nederlanders.
We hadden allemaal een dagje vrij gisteren – het werk zit er toch grotendeels op – en dus trokken we in colonne (enfin, met zijn allen op de bus) naar het FIFA Fan Fest op Copacabana. Vooraf had ik gezegd dat dit de moeilijkste match zou worden voor de Nederlanders. Gaan ze voorbij Mexico, dan halen ze de halve finale tegen hopelijk België maar waarschijnlijk Argentinië, volgens mij.
Op de bus hadden de Nederlanders en dan vooral Tom en Sjoerd er al veel zin in. Verscheidene hits passeerden de revue, waaronder ook het Wilhelmus uiteraard. Het feestje ging op Copacabana gewoon verder, al stel ik toch vast dat de sfeer onder Nederlanders toch compleet anders is dan die onder de Belgen. In beide gevallen wordt er gezongen, gesprongen, geroepen en gejuicht, maar toch is het anders. Geen idee hoe ik het moet gaan uitleggen.
Wanneer de Noorderburen in de laatste vijf minuten van de wedstrijd hun achterstand in winst omzetten was de extase uiteraard groot. De Nederlandse vrouwen gingen op de schouders van hun mannelijke landgenoten de wereld rond via de lenzen menig camera. Ook ‘gekke boy’ Sjoerd eiste aandacht op als stoker van het Hollandse partyvuur. Donna en Maud (onder andere) werden geïnterviewd door nieuwszenders van overal ter wereld.
Ik vond de overwinning van Nederland niet zo verdiend, zij vonden van wel, voor beiden valt wel wat te zeggen. Ik vond Mexico veruit het beste voetballen, maar Holland had wel de grootste kansen, telkens gepareerd door een uitmuntende Guilherme Ochoa.
Nu goed, Holland gaat door dus. De meeste Nederlanders gingen hierna terug naar het DeVillage om zich op te frissen, Donna, Gabi, Didier, Laurens, Kristof, Wim, ikzelf en twee Nederlanders die ik niet ken (en die later Richard en Gerard zouden blijken te heten) bleven nog voor de tweede wedstrijd. Of beter: we bleven tot aan de rust van die tweede wedstrijd. Daarna gingen we pizza eten in ‘Restaurante Flor do Inhanga’, een bistro/tearoom-achtig restaurantje in een van de straten evenwijdig aan de Copacabana.
Zes pizza’s “family size” voor negen personen (Margharita, Kip, Garnaal, Mixed, ‘Portuguesa’ en Ham) samen met een kan sangria voor Donna en Laurens, een cola voor Wim en flesjes water voor de rest. Totaal: 285 reial. 32 reial de man dus, of zo’n 10 euro. U merkt: het is hier écht niet zo duur leven in Rio, zelfs niet tijdens het WK Voetbal.
Hotels zijn dan weer wel duurder. Vandaag wordt mijn laatste volledige dag op de camping namelijk en morgen vertrek ik voor één nacht nog naar Rio. Morgen, 1 juli, vertrekken de Nederlandse vrijwilligers naar de Oranjecamping in Sao Paulo, terwijl Gabi, Jolanda, Rachel, Wim, ikzelf en misschien ook Kristof hier blijven. Ik heb dan maar een nacht geboekt in het ‘Majestic Rio Palace Hotel’.
Ik had gezocht naar een hotel (liever geen hostel, want ik heb behoefte aan een goede nachtrust, een goeie douche en een degelijk ontbijt) met die voorzieningen die ik nodig had en liefst ook wifi en rookvrije kamers. Van de zeven nog beschikbare hotels die over bleven op Booking.com, was het ‘Majestic Rio Palace Hotel’ het best gelegen (halverwege tussen het meer met het Swiss Camp en het FIFA Fan Fest) en het goedkoopst. Ik betaal 400 reial voor die ene nacht of zo’n 134 euro…
Het plan is om morgen rond een uur of 10-11 naar daar te vertrekken, mijn bagage er achter te laten en dan tegen 13 uur in het Swiss Camp naar Argentinië-Zwitserland te kijken. Daarna zou ik dan richting FIFA Fan Fest gaan voor België-USA.
Overmorgenavond moet ik dan terugkeren richting België maar gezien die terugvlucht pas rond 19u ’s avonds is, kan ik misschien overdag nog tijd maken om alsnog de Suikerbroodberg te bezoeken. Of iets anders te doen natuurlijk, we’ll see.
De plannen voor vandaag zijn nog niet gekend. Ik vermoed dat we nu nog wat zullen helpen met zaken in de containers te laden zodat morgen enkel nog de resterende tenten van de crew moeten afgebroken worden en that’s it. De rest van de dag kunnen we dan nog iets recreatiefs doen. Gabi sprak gisteren op de bus van een uitstapje naar de favela’s of een terugkeer naar Grumari. Ook Kristof, Wim en misschien nog anderen zouden kunnen meegaan. De Nederlanders spraken ook al van een namiddagje strandliggen. Wat het wordt, dat leest u wel in de volgende blog. Tijd om nog wat te gaan werken. Laatste volledige dag op de camping dus… Ik besef het toch nog niet goed, ook al vind ik het nu al jammer…
Average Rating