0
0
Eindelijk nog eens tijd voor een blogje. Wat een driedaagse… Werd ik eergisteren (16 juni) op de ochtendlijke briefing verwelkomd met “Cédric, jij gaat vanavond mee naar Belo Horizonte”. Oké dan! Zie ik die match dus ook! Zal ik alle groepsfase-wedstrijden gezien hebben! Top!
Vanaf dan? Pure chaos.
Die avond zouden we rond 18u vertrekken naar Belo Horizonte om daar in de luchthaven een 200-tal Belgische supporters op te halen, door te rijden naar het stadion, de match te bekijken en achteraf opnieuw met de bus terug te keren. In de briefing van 17u zouden we meer weten, maar die briefing is er nooit gekomen.
Iets na 18u werden we met z’n vijven (Anne, Didier, Gilles, Laurens en ikzelf) in de taxi geduwd naar Copacabana. Daar zouden we dan de bus moeten nemen en daarna zouden we wel zien waarschijnlijk. Na lang zoeken vonden we eindelijk de bus. Intussen hadden we pizza’s gekocht want eten was niet voorzien. Bij de bus stond een groep van een zevental gidsen die ook meegingen maar die blijkbaar niet op de hoogte waren dat wij zouden meegaan.. Enfin, het werd geregeld, behalve dan voor Anne en Gilles die niet hun originele paspoort meehadden maar een kopie. Zij moesten dan maar terugkeren naar de camping om dan een andere bus te nemen naar Belo.
Didier, Laurens en ikzelf konden wel verder voor een busreis van een zevental uur. Dan waren we aan de luchthaven, maar was nog steeds amper iemand op de hoogte. Ter plaatse pas kon wat worden gepland. De vlucht landde rond 4u30, maar vertrekken uit de luchthaven kon pas rond 9u30 omdat het plaatselijke ticketing office pas om 9 uur open ging en velen nog met een voucher hun tickets voor de match moesten ophalen.
Na veel vijven en zessen vertrokken we dan richting stadion, weliswaar met 18 mensen te weinig die blijkbaar niet waren komen opdagen. Niet overgevlogen? In een taxi gesprongen zonder iets te laten weten? We wisten het niet.
Aan het stadion uitgestapt weer chaos. We zouden eerst naar het meeting point gaan en daar dan ook van iemand van de KBVB onze tickets (as in: voor de vijf DeVillage-vrijwilligers) krijgen. Alleen: blijkbaar was het meeting point intussen gecancelled door de lokale politie. Geen meeting point dus, dus dan maar terugkeren en naar het stadion via de normale weg. Niet voor ons drie echter (Anne en Gilles hadden we nog niet teruggevonden) want wij hadden onze tickets dus nog niet.
Vanaf dan begon voor ons de frustratie en de stress. De groep Belgische supporters die wij moesten begeleiden was samen met de gidsen doorgelopen, wij werden tegengehouden. Gelukkig was de militaire politie begripvol en hebben zij ons dan maar begeleid tot aan het stadion van waar wij dan op zoek moesten naar de KBVB-mensen die onze tickets hadden.
We hebben ze uiteindelijk nooit gevonden, niet kunnen bereiken via telefoon of sms, tot we het zodanig moe waren dat we aan het stadion van een Algerijn zijn tickets hebben gekocht (voor 300 reais– 100 euro het stuk) en zo toch tegen het einde van de eerste helft het Mineirão konden betreden. Gelukkig begon België dan met de inbreng van Mertens en Fellaini beter te voetballen en zetten ze de 0-1 om in een 2-1 winst. Al weten we nog altijd niet waarom De Bruyne als man van de match werd aangeduid.
Soit, uiteindelijk hebben we toch (een stuk van) de eerste Belgenmatch gezien. Mooi was achteraf toen we de bussen gingen opwachten en andere supporters bij ons passeerden. Voor de Algerijnen werd geapplaudisseerd en een kleine erehaag gevormd, wat werd geapprecieerd. Foto’s werden genomen met supporters van overal, er werd gezongen over Brasiiiiiiilllll en zo, top.
Dan de bus op voor 7-8 uur rijden naar Rio om aan het DeVillage aan te komen rond 01u30 en nog anderhalf uur bezig te zijn met het inchecken van de mensen en het begeleiden ervan naar hun tent. Eens dit achter de rug was en ik rond 3 uur kon gaan slapen was ik over één iets heel zeker: ik wil NIET op dezelfde manier naar België-Rusland in Maracaná. Die match wil ik echt kunnen genieten en gewoon als supporter bijwonen, niet als begeleider.
Tof trouwens van de Belgische pers om net bij die aankomst aan het DeVillage te komen filmen: wanneer mensen een lange vlucht, een lange busrit, een voetbalwedstrijd (inclusief het nodige bier) en een dag vol gebrek aan communicatie hebben meegemaakt, terwijl ze sowieso al door de Belgische pers negatief bevooroordeeld zijn over de camping. Veel negativisme dus en morgen waarschijnlijk nog maar eens vernietigende artikels en reportages in de Belgische media..
Negativisme dat echter ook vandaag bleef hangen. Er is geen tellen meer aan het aantal keer dat wij als vrijwilligers klachten hoorden over de wifi, over het sanitair, over de communicatie, et cetera. Steeds dezelfde klachten die terugkeren, maar gelukkig voor ons tonen de gasten allemaal wel tonnen begrip en respect voor ons. “Jullie vrijwilligers kunnen hier ook niets aan doen, maar krijgen wel de shit over jullie heen.”, ook dat hebben we al vaak gehoord.
Morgenochtend (19 juni) zal er vanuit de organisatie wel in de feesttent gecommuniceerd worden naar de gasten en meer duiding gegeven worden over het hoe en waarom van de huidige situatie.
Op dit moment verwacht ik echter weinig klachten. Terwijl ik dit zit te typen, zitten/staan de mensen te vieren in de partytent. Ze hebben daar deze namiddag voetbal kunnen kijken op groot scherm, er werd vanavond een grote barbecue georganiseerd en daarna zorgde SX helemaal voor een feestje. Nu is dj Dave Lambert aan het werk om de vlam helemaal in de pan te brengen.
Deze avond heeft ongetwijfeld veel goedgemaakt, daar ben ik best wel zeker van. Als de communicatie/infosessie voor de gasten morgenochtend even goed gaat, dan komt het wel slim.
Ook de mensen van de KBVB die vandaag langskwamen tonen begrip voor de situatie. Zo werden onze tickets van gisteren (die we dus kochten aan die Algerijn doordat we nooit aan onze tickets via de KBVB zijn geraakt) terugbetaald en werden onze opmerkingen over de communicatie op een positieve manier onthaald. Misschien krijg ik zelfs een deel van mijn telefoonkosten terugbetaald.
Nu goed, voor mij valt het hier allemaal nog wel mee. Gisterenavond was ik blij te kunnen gaan slapen na de hectiek van de 24 uur voordien en toen ik vanochtend opstond had ik er ook niet veel zin in. Maar al bij al… Na 10 dagen Rio was dit mijn eerste mindere dag, dus dat valt verdomd goed mee. Beter dan ik vooraf had gevreesd. Ik ben blij met hoe ik mijn streng trek hier en de dagen gaan nog steeds snel. Al zal ik mijn eigen bed wel verdomd hard knuffelen wanneer ik terug in België ben en heb ik keiveel zin in een Bicky Burger met frieten… En een warme douche.
Meer over de groep SX:
– Website: http://sxmusic.be/
– Facebook: http://www.facebook.com/sxtribe
– Twitter: http://www.twitter.com/sxtribe
– Youtube: http://www.youtube.com/user/sxtribe
Average Rating