0
0
Gisterenavond geland in Rio, van daar samen met Donna en René de taxi genomen naar de camping. Zij zijn – net als later ook o.a. Anne, Gabi, Gilles en anderen zouden blijken – al erg ervaren in het rondreizen of dat net nu aan het doen, doorheen Zuid-Amerika. Ik besef dat ik nog veel te leren heb, aan hun verhalen te horen. ‘Rio by night’ leek wel ok, al was er niet veel van te zien. Druk verkeer, gelijkaardig hectisch als Brussel centrum tijdens de spits, maar met minder geklaxonneer.
De camping zelf was dan ineens een reality check. Hier is nog niets… En blijkbaar hadden ze al veel gedaan. Vooral veel opgeruimd, that is. Het sanitair laat absoluut te wensen over wegens verre van proper en er is nog een pak werk voor de boeg.
De werkdag zat er wel al voor iedereen op gezien ik ’s avonds vrij laat aankwam, dus beperkten we ons de rest van de avond tot kennismaken en bijpraten bij in emmers koel gehouden biertjes en frisdrank. Het is hier ’s avonds vroeg donker, maar ’s avonds laat wel nog steeds om en bij de 25°C…
Slapen doen we in tenten. Op dit moment zijn er nog meer dan genoeg dus ik kies er zelf bewust voor om alleen in een tent te slapen voor deze eerste keer. We krijgen een opgeblazen matras, we hebben onze eigen slaapzakken mee, dus dat zou wel moeten meevallen. “Het muskietennet laat ik deze nacht voor wat het is”, dacht ik, maar ik diende geen halfuur later al van gedacht te veranderen, aldus het eerste zoemende mormel dat mijn comfort zone binnendrong.
Just my luck ook: de matras bevat waarschijnlijk een gat, want nog wat later – eindelijk volledig geïnstalleerd – voel ik me wegzakken. Uiteindelijk slaap ik dan maar op de harde Braziliaanse grond, met een pijnlijke rug de volgende ochtend tot gevolg.
Neem daar nog regen bij die vanaf ongeveer middernacht plaatselijke tijd met bakken uit de lucht viel en je snapt dat ik niet zo veel geslapen heb. Gelukkig kon ik wel slapen tot 8 uur, in Belgische tijd is dat 13u, dus voorlopig te catalogeren als “uitslapen”.
Vandaag zijn we dan ook maar in de regen gaan ontbijten. Kort daarna was er echter heel even wat wind en die bleek ons gunstig gezind want de regen werd geduwd naar andere oorden. In de warme bewolkte lucht kwamen we tot de orde van de dag: de luxetenten voor de gasten in orde brengen. Zo’n 100 bedden dienden minstens gebouwd te worden (ikea-style, zonder ikea-plan en zonder ikea-sleuteltje). Tussendoor kwam Julie Colpaert met haar VTM-ploeg wat filmen, werd er gevoetbald tijdens de pauzemomenten en gaat het er simpelweg erg gezellig aan toe.
Het was bij momenten effe slikken, dat back to basics gedoe, maar het heeft absoluut zijn charme. Dit komt goed, ook al staat ons nog een pak werk te wachten en moet het WK-sfeertje nog op gang komen.
Het enige wat we hier missen is radio en… wifi. Dat laatste was er wel, tot gisterenavond een vrachtwagen met goederen net die bewuste kabel aan flarden reed.. No biggie echter, we hebben een pak andere zaken te doen!
Average Rating