0
0
Ooit heb ik eens enkele cv’s gescreend met het oog op de aanwerving van een nieuwe collega. Verder dan dat reikt mijn HR-ervaring niet. Tenzij van de andere kant van de sollicitatietafel. In het begin van mijn carrière had ik nog wat geluk: mijn stageplaats werd enkele weken later ook mijn eerste job. Het werd een opeenvolging van drie contracten van bepaalde duur, in uiteenlopende functies. Na het laatste contract werd ik na drie jaar werkervaring voor het eerst werkloos. ‘Werkloos’, zo heet dat dan. De eerste ergernis.
Akkoord, je hebt geen werk en dan ben je ‘werkloos’. Echter, de term komt bij mij én bij anderen over als ware je ook niet ‘werkwillend’. Bij sommige ‘werklozen’ is dat misschien het geval, maar niet bij iedere. Ik blijf verkondigen dat ik niet ‘werkloos’ maar ‘werkzoekend’ was. Weinigen leggen nadruk op het onderscheid, ik weiger dat niet te doen. Misschien een detail, maar ik hoop dat men het opmerkt wanneer ik het erover heb.
Soit, solliciteren dus. Merken dat élke sollicitatiebrief in jouw ogen beter is dan je vorige. Zonder ooit écht te weten of het nu een goeie motivatiebrief is. Duizenden voorbeelden van cv’s zijn op internet te vinden. De meest grappige of originele gaan rond op sociale media of vacaturewebsites. Ook interimkantoren en jobbeurzen hebben vaak enkele mensen ten dienste van de werkzoeker om diens cv te screenen, aan te passen, tips te geven. Voor motivatiebrieven kwam ik dit nog niet tegen. Het is een kwestie van goed schrijven, gepassioneerd schrijven, ervoor zorgen dat men al van je kunnen overtuigd is nog voor men je cv zag. Wat coaching lijkt me op dat vlak écht wel nuttig, maar nog te vaak afwezig.
Al te vaak worden werkzoekenden in mijn ogen te weinig geholpen. Het begint met interimkantoren en de VDAB die te weinig meerwaarde bieden en je mailbox volspammen met vacatures voor jobs die zelden iets met je interessesfeer, ambitie of diploma te maken hebben. Ik vergeet nooit hoe ik destijds met mijn diploma sportmanagement en ambities in eventmanagement of journalistiek plots van de VDAB de vacature doorgestuurd kreeg voor weegbrugbediende. Ook die ene vacature voor ‘Administratief bediende met kennis Pools’ was er eentje om in te kaderen, gezien mijn talenkennis beperkt blijft tot Nederlands, Frans, Engels en een beetje Duits en Spaans. Alle respect voor die beide jobs natuurlijk, maar waarom zou je je nog gaan inschrijven bij een interimbureau of de VDAB als men er toch geen rekening houdt met je competenties?
Ikzelf was bij mijn jobzoektocht wel een moeilijk geval, dat geef ik toe. Mijn diploma en ambities lagen vrij ver uit mekaar (zie vorige paragraaf). Hierdoor had ik voor de ene job wel het diploma maar niet de ervaring, terwijl het voor de andere job omgekeerd was. Allesbehalve evident. Bij vele antwoorden die ik kreeg op sollicitaties was dit de reden waarom mijn kandidatuur niet werd weerhouden. Als ik al een reden kreeg natuurlijk. Of beter: als ik al een antwoord kreeg. Het viel op dat ik bij sollicitaties bij buitenlandse bedrijven bijna altijd een antwoord kreeg, terwijl een antwoord van binnenlandse bedrijven meer hoop dan realistische verwachting was. Een duidelijk werkpunt voor Belgische bedrijven. Nochtans kan dit toch écht niet zo veel moeite zijn? Al was het maar een standaardmail.. Dan weet je als sollicitant toch íets.
Hierbij aansluitend zou het ook wel handig zijn als werkzoekende dat je iets meer kan krijgen dan die standaardmail. Ik begrijp dat het onmogelijk is voor eender welk bedrijf om aan iedere sollicitant een persoonlijke mail te sturen met de reden waarom hij/zij wel of niet werd weerhouden. De standaardmail is dus absoluut verdedigbaar. Echter, wanneer een werkzoekende niet weerhouden is en die standaardmail ontvangt, maar hierop wel om iets meer duiding vraagt, dan vind ik wel dat een bedrijf dat ook moet kunnen aanbieden. Was de brief niet goed geschreven? De ervaring te beperkt? De motivatie niet duidelijk genoeg? De talenkennis te beperkt? Waren andere kandidaten gewoon beter? Laat het gewoon weten, de sollicitant wordt hier echt wel beter van hoor.
Uiteindelijk liep mijn periode als werkzoekende pas na een volledig jaar af. Toen kon ik terug aan de slag bij mijn vorige werkgever.. Enerzijds positief, een duidelijk teken van vertrouwen. Anderzijds jammer, want ik keek uit naar iets anders, iets dichter bij mijn interesses. Als ik er nu op terugkijk had ik in dat jaar beter een zotte reis gedaan in plaats van te solliciteren. Dat zou een topervaring geweest zijn, met extra pluspunten voor mijn talenkennis en sociale ingesteldheid (team-player, weet je wel). Nu heb ik het gevoel dat ik een jaar weggegooid heb aan die jobzoektocht. Bovendien kan ik niet anders dan zeggen dat die leemte op mijn cv een jaar als werkzoekende was, iets wat nog altijd over komt als een jaar als ‘niet-werkwillende werkloze’. Een blijvende ergernis.
Average Rating