0
0
Ik was een jaar of dertien-veertien, als ik me goed herinner. In Parijs ging ik naar een of andere speeltuin met mijn tien jaar jongere nichtje, mijn tante en nog wat familieleden. Eén van de muren rond de speeltuin liep schuin omhoog en ik had er niet beter op gevonden dan die muur op te wandelen. Op het hoogste punt moet het zo’n vier, vijf meter hoog geweest zijn en toen ik me omdraaide om terug naar beneden te wandelen merkte ik dat ook. Ik dacht “shit, dit is hoog!”. Naar mijn vermoeden is het daar dat ik hoogtevrees heb opgelopen (letterlijk dus).
In 2012 deed ik dan die benji-sprong en vandaag ging ik dan skydiven… Ik heb niet graag hoogtevrees, ik heb niet graag eender welke angst. Bovendien ga ik al eens graag een uitdaging aan en gezien iedereen die er ervaring mee heeft me vertelde dat een benji-sprong beangstigender is dan een skydive, had ik zoiets van “Nu of nooit”. Het stond al jarenlang op mijn bucket list, nu was het tijd om er effectief werk van te maken.
Om 06.40u werd ik in Cairns opgepikt en bracht Max van Skydive Australia mij samen met een twintigtal anderen naar Mission Beach. Om 08.45u kwamen we aan en kregen we een introductievideo te zien met de basics van wat een skydive inhoudt. Van dan af werden namen afgeroepen, formulieren ingevuld en groepen ingedeeld. Ik zou deel uitmaken van groep 4 en rond 11.00u in gereedheid gebracht worden voor mijn sprong.
Zo geschiedde. Om 11.00u werd mijn naam afgeroepen en kreeg ik van Simon mijn harnas omgegooid. Simon is diegene die de sprong samen met mij zou maken. Goede communicatie en duidelijke uitleg betekenden dat ik meteen vertrouwen had in Simon. Hij zou een camera om zijn pols hebben om de sprong te filmen, terwijl Ben apart samen met ons een skydive zou maken om ons met een helmcamera te filmen en te fotograferen. Ben interviewde mij nog kort, nam nog enkele foto’s en toen gingen we de bus in richting het vliegveld van Tully. Het vliegtuigje was een pak kleiner dan ik had verwacht, maar we konden er net allemaal in.
Het busritje duurde twintig minuten, de vlucht ook. Raar genoeg voelde ik me intussen best wel op mijn gemak. Bij het in gereedheid gebracht worden eerder was ik nerveus, maar eens op de bus gestapt viel het terug erg goed mee. Sowieso trouwens, de voorbije dagen was ik belange niet zo nerveus als ik had verwacht. Ik had hier een goed gevoel bij, alles zou wel vlot gaan.
Op 14 000 voet hoogte (4,27 kilometer) ging de deur van het vliegtuig open. Iets later ging de eerste eruit, dan nog een, dan nog een. Ik was de vierde. Op de rand van het vliegtuig gaan zitten is het moment waarop het pas écht eng wordt. Voor enkele seconden slechts want een seconde of twee nadat je uit het vliegtuig gevallen bent is alle nervositeit weg en zweef je. Geniet je.
De vrije val duurde ongeveer een minuut, maar voelde als amper een seconde of vijf. Tienduizend voet afhaspelen aan een snelheid van iets meer dan 200 kilometer per uur, het is absoluut ge-wel-dig. De benji-sprong van twee jaar geleden die slechts een seconde of twee duurde was een pak beangstigender dan dit. Deze vrije val was genieten.
Daarna ging de parachute open voor nog wat minuten meer van dat genieten. Het zicht op stukken regenwoud, stukken Great Barrier Reef, het strand waar we op zouden landen, het prachtig mooie Australië. Geloof me: mijn foto’s en mijn geheugen spreken boekdelen. Zelf even de parachute mogen besturen is ook wel plezant trouwens!
De landing op Wongaling Beach verliep perfect en vanaf dan was het tijd om alles te proberen vatten. Ik snap het nog altijd niet goed trouwens. Ik? Uit een vliegtuig springen? Blijkbaar wel, ja! Het was subliem, het was geweldig, het was fantastisch en ik zou het zo opnieuw gedaan hebben. Dit is absoluut voor herhaling vatbaar, geen enkele twijfel. Ik deed mijn skydive zo’n elf uur geleden en ik geniet nog altijd na…
Ik zal nu niet beweren dat mijn hoogtevrees verleden tijd is, maar ik ben er – egoïstisch gezegd – best wel trots op dat ik dit heb gedaan. In november vorig jaar van een rots gesprongen in Katherine, in 2012 een benji-sprong gedaan en nu een skydive. Vind ik verre van slecht voor iemand die geen fan is van hoogtes!
Average Rating